هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که هر برگ چمن، نمادی از آرزوها و خواسته‌هاست و این خواسته‌ها به نوعی حسادت به آزادی پرندگانی دارند که در قفس زندگی نمی‌کنند. در واقع، این احساس نشان‌دهنده تمایل به آزادی و رهایی از قید و بندهاست.

هوش مصنوعی: کوتاه بودن پرواز، ضروری است وجود ما به گونه‌ای در هم پیچیده شده است که به نفس‌های ما وابسته است.

هوش مصنوعی: ما در این مرحله خواب بودیم تا کاروان‌ها رفتند و از صدای جرس‌ها بیدار نشدیم.

هوش مصنوعی: رحم به حال کسی است که از میخانه مست برمی‌خیزد، زیرا در دنیای عقل و منطق، در هر گوشه و خیابانی پلیس‌ها و مراقب‌ها هستند.

هوش مصنوعی: دولت و خوشبختی کسانی که مقام پایین‌تری دارند، کم و اندک است؛ چرا که پیروز نمی‌شوند و نمی‌توانند هیچ چیز واقعی از شعله‌های بی‌ارزش و بی‌فایده به دست آورند.

هوش مصنوعی: اگر انسان از شیرینی دردآور دوری کند، باید خودش را از زنبورها جدا کند و به مگس‌ها بسپارد.

هوش مصنوعی: از مقصد مورد نظر هیچ خبری نیامد، چون انسان‌ها به اندازه‌ای در جستجوی آن به سختی افتاده‌اند که نفسشان به تنگ آمده است.

هوش مصنوعی: دنیاطلبان هرگز نمی‌توانند با آرزوهایشان، که همیشه در حال افزایش است، راضی و قانع شوند. آن‌ها مانند سگی هستند که به دنبال چیزهای بی‌ارزش می‌دود و هرگز از آنچه دارد، خرسند نیست.

هوش مصنوعی: این جالب است که از وجود لیلی هیچ خبری نبود، در حالی که بادیه تحت تأثیر صدای جرس‌ها به هم ریخته و شلوغ شده است.

هوش مصنوعی: فریاد غم‌انگیز تو از عمق وجود به گوش می‌رسد، مانند زخم عمیقی که به گل زده شده و آتش بر زندان‌ها می‌افکند.