هوش مصنوعی: صبح، صدای نداگیر میخانه به من رسید که باید به سراغ پیر می‌فروش بروم.

هوش مصنوعی: به جانم، وقتی که برای خدمت به میخانه عزم کردم و خود را آماده کردم، از حالت مستی آرام شدم و دوباره به هوش آمدم.

هوش مصنوعی: وقتی که به گلستان وحدت دست یافتم، صدای بلبل و زاغ یکی در گوش من پیچید.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم جانم را برای معشوق فدای او کنم، غمگین و بی‌یاور نباش، زیرا ما از یک ریشه و یک خون هستیم و در یک احساس مشترک غوطه‌وریم.

هوش مصنوعی: ای بلبل، از قفس خود بیرون بیا، چرا که فصل گل فرا رسیده و زمان خوشی و شادی آغاز شده است.

هوش مصنوعی: نشستن در خانه و سکوت کردن، در شرایطی که کسی نمی‌داند چه احساسی دارد، هیچ فایده‌ای ندارد؛ چون همان‌طور که کمرنگ و بی‌تحرک به نظر می‌رسد، پرنده‌ای همان‌طور که از هر شاخه‌ای آواز می‌خواند، همیشه در حال شادی و جنب و جوش است.

هوش مصنوعی: از آن زمان که شوری و مستی به زندگی‌ام راه پیدا کرده، دیگر به مقام‌ها و سلطنت‌ها اهمیت نمی‌دهم.

هوش مصنوعی: هیچ کس نمی‌تواند رازهای نهفته غیب را به زبان آورد، مانند این‌که زنگ قافلهٔ عاشقان در سکوت به صدا درآمده است.

هوش مصنوعی: یک فرد حزین که از گناهان خود توبه کرده، به دست شخصی سالخورده در میخانه، متوجه می‌شود که با حالتی سرمست و در حالی که لباس عبایی بر تن دارد، وارد می‌شود.