هوش مصنوعی: صدای قیامت به گوش رسید و بانگ پرندگان صبح، دل‌ها را شکافت و صبح را با درد و اندوهی عمیق مواجه کرد.

هوش مصنوعی: عاشقانی که بیدار هستند، فرصتی برای دیدار محبوب خود به دست می‌آورند. آن‌ها با چشمانی بصیر و هوشیار، زیبایی‌های زندگی را مشاهده می‌کنند و از لذت‌هایی چون صبح دل‌انگیز و گلستان بهره‌مند می‌شوند.

هوش مصنوعی: زمانی که دم عیسی به مرده‌ها جان می‌دهد، مانند صبحی تازه و زیبا است که نشانه‌ای از زندگی و حیات است و در واقع صبح به خودی خود یک آیت و نشانه‌ای از ظهور زندگی جدید است.

هوش مصنوعی: تاریکی شب‌ها عذاب‌آور است و عشق دورافتاده را از عمق دل‌ها فراموش می‌کند و صبح با چهره‌ای درخشان و روشن نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: درد جدایی یک مصیبت بزرگ است؛ حتی اگر فقط برای یک ساعت باشد، شمع در مجلس شب به خاطر سوز و گداز ناشی از دوری صبح، ذوب می‌شود.

هوش مصنوعی: چهره‌اش زیبا و دلربا است و موی تیره‌اش را همچون شب بر دوش خود افکنده. آن معشوقی که مانند ماه است، همچون مشک بر دامان صبح جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: دل غمگین و پاره‌پاره از درد، در صبح چه خواهد کرد؟! صبح مثل یک مهمانی بزرگ و هیجان‌انگیز به نظر می‌رسد، پر از شور و شوق.