هوش مصنوعی: آزادی ما از مشکلات دنیوی به خاطر راحتی و سبکی دلمان بود و این حس شادابی باعث شد که بار سنگینی را احساس نکنیم.

هوش مصنوعی: من که همیشه در غم عشق تو هستم، مانند صبح روشنم و این زخم عاطفی را با صد دوخته نمی‌توانم پنهان کنم.

هوش مصنوعی: در پنهانی، دل من از تیر نگاه تو آسیب دیده و هر بخش از این دل، نشان و اثر تیر تو را به وضوح نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: زاهد، تو چه می‌دانی؟ از دوستان می‌پرستی، که لطف و برکاتی که در شب جمعه و روز رمضان وجود دارد را بهتر درک کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در اینجا فردی از شرایط سخت زندگی در زندان صحبت می‌کند و از خود می‌پرسد که چگونه می‌تواند از این وضعیت رهایی یابد. او از دلش که به خانه و دیار خود احساس تعلق دارد یاد می‌کند و به نوعی نشان می‌دهد که زندگی در اینجا برایش دشوار و غم‌انگیز است. در این میان، به احساس ناتوانی و تضمینی که برای بازگشت به خانه خود ندارد اشاره دارد.

هوش مصنوعی: از دنیای خیال و افسانه‌ها، تلاش نکن به جام جم (نماد دانایی و جاودانگی) دسترسی پیدا کنی، چون هرکس که به ما غمی می‌دهد، شرابی بهتر از آن غم برای ما فراهم می‌کند.

هوش مصنوعی: دلتنگ و ناراحت، چرا پا به این مسیر می‌گذاری؟ در این راه خراب، چه چیزی دیدی که برایت ضرر داشت؟