هوش مصنوعی: هر زخمی که از تیر آن محبوب به من می‌رسد، بر پایم می‌نشیند و مثل چشم غزال، ظرافت و زیبایی دارد.

هوش مصنوعی: حالم بسیار خوب است و این را مدیون بی‌توجهی تو هستم که هرگز نپرسیدی چه حال و روزی دارم.

هوش مصنوعی: فراق و دوری، دلیل اصلی ناپیدا بودن زیبایی توست. اگر چشمانت را بگشایی، در هر مکانی می‌توان جشن وصال و نزدیکی را مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: من در دام افکار و خیالات تو گرفتار شده‌ام، به طوری که حتی خودت هم نمی‌توانی به عمق این خیالات پی ببری و نفهمی که این چه نوع خیالی است.

هوش مصنوعی: آیینه نشانه‌ای از آفرینش است؛ یعنی چیزی که وجود دارد، نه کامل و نه ناقص. حالا چرا بخواهم این داستان را بیشتر توضیح دهم؟ زیرا خود کمال در این جا نمایان است.

هوش مصنوعی: دردی را تحمل کن که در میخانه ما وجود دارد، چون هرگز چنین نوشیدنی را در جام جم نخواهی یافت؛ این باده، خاص ماست و در سنگی گِلی پنهان است.

هوش مصنوعی: پرواز ناامیدانه تنها به خاطر رسیدن به آرامش یک اسیر است که در قفس و دام گرفتار شده و پروازش محدود است.