هوش مصنوعی: رازهای تو را نمی‌توان با افراد زاهد و مذهبی در میان گذاشت، زیرا آنها قادر به درک نور حقیقت نیستند و با دل‌های نابینا نمی‌توان از زیبایی‌های روشنایی سخن گفت.

هوش مصنوعی: مانند آینه‌ای که با زیبایی و نمای حضور تو گم می‌شود، نمی‌توانیم در تماشای تو، خود را پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: وقتی پیام نسیم به ما می‌رسد، دیگر نمی‌توان پیامت را به عاشق دیوانه گفت و او را از حال و هوش خود بیرون کرد.

هوش مصنوعی: امروز از این موقعیت که داری، سفر خود را آغاز کن، زیرا در دین ما، نمی‌توان درباره فردا و برنامه‌های آن صحبت کرد.

هوش مصنوعی: شور و شوق آن موهای زیبا به حدی است که نمی‌توان برای او از دردی که در دل‌هاست، صحبت کرد.

هوش مصنوعی: درد و رنج من ناشی از زیبایی چشمان توست و نمی‌توانم غم خود را به کسی مثل مسیحا که می‌تواند درمانگر باشد بگویم.

هوش مصنوعی: این اشعار به بیان مفهومی اشاره دارد که می‌گوید نمی‌توان درباره عشق و زیبایی‌های آن مانند تسبیحی که در نماز استفاده می‌شود صحبت کرد. به عبارتی دیگر، عشق به قدری عمیق و گسترده است که نمی‌توان آن را با کلمات محدود بیان کرد.