هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی و جذابیت چهره‌ات دچار حیرت و شگفتی هستم. این چشم‌ها مانند چراغی روشن است که هیچ گونه تاریکی و سیاهی ندارند.

هوش مصنوعی: جمال و زیبایی جذابیت زیادی به وجود می‌آورد و دل‌های بسیار زیادی را مجذوب می‌کند. زیبایی چهره محبوب به مانند نیرویی ست که اطرافش را پر از عاشقان کرده است.

هوش مصنوعی: دل از خود خالی کرده تا تو بیایی، مانند حلقه در که منتظر ورود توست. چشم ما همیشه به دنبال توست.

هوش مصنوعی: شاید به خاطر اثر شانه، زلفی که به دل پاره می‌زند، در لابلای آه‌ها قرار گرفته باشد.

هوش مصنوعی: اتهامی که به مرگ زده شده، بی‌فایده است؛ مفتی ملت بر حضور ما در مقام جانباز، عشق را به عنوان گواه معرفی می‌کند.

هوش مصنوعی: صیاد چشم مرا دیده، مانند دامی است و مژگانش در کنج نگاهش، چون یک گل بهاری.

هوش مصنوعی: در جایی که مرد پیر مغان با یک نوشیدنی روحانی و مخصوص می‌آورد، برای تو توجیهی وجود ندارد که به خاطر گناه خود توبه کنی، زیرا این کار بدتر از خود گناه است.

هوش مصنوعی: در گوشه‌ی تنهایی، از جست‌وجوی دنیا دست بکش، زیرا محیط این جهان پر از مشکلات و تله‌هاست.

هوش مصنوعی: غم‌ها زمانی که وقتش برسد، به شکل بارانی فرو خواهد ریخت. در مسیر زندگی، هر کسی که عبور کند، احساسات من مانند دسته‌جمعی از مسافران است.

هوش مصنوعی: زندگی من برایم همچون پیمانه‌ای پر از تلخی است و هر یک از تارهای موهایم به وضوح نشان‌دهنده‌ی رنج و سختی‌های زیادی است که تحمل کرده‌ام. این حالت مشابه با وجود ماری سیاه در تن خسته‌ام است.

هوش مصنوعی: حزین به این اشاره می‌کند که در زندگی عاشقانه، عشق و احساسات عمیق باعث می‌شود که دل و چشم عاشق همیشه پر از اشک و آه باشد. او خود را به شمعی تشبیه می‌کند که در حال سوختن است و در این سوختن، درد و غم عشق را تجربه می‌کند.