هوش مصنوعی: چشم‌هایم اشک می‌ریزد و یاد لب‌های تو باعث می‌شود غم و اندوهی به جانم بیفتد، مانند لاله‌هایی که به خاطر درد و عشق، خون دل را به صورت اشک از چشم‌هایم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: از درد فراق تو، پاهایم زخم‌های زیادی برداشتند و تلاش‌هایم باعث شد که هزار تا پینه و تاول بر روی آن‌ها بزند.

هوش مصنوعی: عشق تو باعث شد که عقل و هوشم را از دست بدهم و مانند روغنی که در چراغ می‌ریزند، داغ و سوزان به زندگی‌ام ادامه دهم.

هوش مصنوعی: ای باد خوشبو، از کجا به زلف من می‌رسی؟ بوی شور و غوغا را از تو در ذهنم حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: نسیم بهاری از سمت زیبایی‌های تو آمده و با حرکت دستانش، لرزشی شاداب بر روی جوانه‌های تازه باغ انداخته است.

هوش مصنوعی: آرامش برای عاشقان، بیش از هر چیز، درد و رنج است. احساس آزادی من هم در دلتنگی و جدایی به زانو درآمده است.

هوش مصنوعی: یک باد ملایم از خاک کوی تو عبور کرد و گل‌های خوشبو و رنگارنگ را به دوش باغ آورد.

هوش مصنوعی: گل‌هایی که از دل‌های غمگین من به وجود آمده‌اند، همچون اشک‌هایم به زمین ریخته شده‌اند و مانند لاله‌ها در باغ پراکنده شده‌اند.