هوش مصنوعی: با نگاهی به گوشهٔ چشم آن باده‌ نوش، دل ناتوان و رنجورم به خاطر کم‌لطفی ساقی، به آتش عشق سوخت.

هوش مصنوعی: هنوز بلبل و پروانه وجود نداشتند که عشق به چهره تو آغاز شد و من در آتش محبت تو سوختم.

هوش مصنوعی: برایم از گل‌های نچیده و نشکفته شرابی بریز که ساقی با لب‌های زیبات، در حالتی از خمار و عشق، مرا سوزانده است.

هوش مصنوعی: در شب جدایی از تو، چشمانم مانند شمع می‌سوخت و اشک‌هایم با یاد تو بر روی گونه‌ام فرو می‌ریخت.

هوش مصنوعی: دوست من بر سر مزار من نرفته است و سایه‌اش را بر من نیفکنده، مثل دانه‌ای سوخته که در خاک مانده و در انتظار جوانه زدن، خودم هم در این انتظار سوخته‌ام.