هوش مصنوعی: زمانی که چشم‌هایم را بر هم گذاشتم، تمامی زیبایی و سرزندگی باغ از دست رفت. احساس شگفتی و خوشی داشتم مانند گل، اما آن حال و هوا نیز از بین رفت.

هوش مصنوعی: در دامان عشق وارد شدم و درگیر آن شدم، به دنبال دل رفتم ولی در نهایت آرامش را از دست دادم.

هوش مصنوعی: موضوعی که می‌خواستم بیان کنم، بی‌ثمر شد و مانند خاکستر به باد رفت. در پی بویی از گلی بودم، اما حس بویایی‌ام را از دست دادم.

هوش مصنوعی: تا پایان زندگی، در کوچه‌ای که راه عمر نام دارد، از کار و کوشش بازماندم. آن‌چنان ناامید و پشیمانم که دستانم را به هم می‌زنم و به خاطر چیزی که از دست داده‌ام، غمگین و دلتنگ هستم.

هوش مصنوعی: من تصمیم داشتم به سمت او بروم، اما دانایی‌ام موجب گیجی‌ام شد. نه از کوچه‌ای عبور کردیم و نه نشانی از او پیدا کردیم.

هوش مصنوعی: در زیر آسمان، در می‌خانه ما حالی شاداب و روشن بود، اما در این شب تاریک، روشنایی از دستانمان رفته است.