هوش مصنوعی: قبل از آنکه شراب با لیوان آشنا شود، چشمانم به گریهٔ سرخوشی و مستی عادت کرده است.

هوش مصنوعی: چشمان من همیشه بر خال تو باقی است و مانند مردمکی که از چشم پاک نمی‌شود، نگاه من هم به همین دانه آشناست.

هوش مصنوعی: در دل من، دو نوع عشق وجود دارد و مانند گل زیبایی که رنگی یکسان ندارد، عشق من به مکان‌های مختلف یکسان است. من هم به کعبه و هم به بت‌خانه تعلق خاطر دارم.

هوش مصنوعی: ما به سختی و دشواری روزگار عادت کرده‌ایم و ذهن پریشان ما با مشکلات و دردسرهای زندگی آشناست.

هوش مصنوعی: در نگاه من، آسمان دور بیگانه و غریبه به نظر می‌رسد، اما همین دوری و گردش به من احساس آشنایی می‌دهد.

هوش مصنوعی: من به خاطر تعلق و نسبت تو با زیبایی‌ات در آتش حسادت می‌سوزم، چرا که در غیرت من زلف‌های تو با شانه آشنا هستند.

هوش مصنوعی: پیرامون چهرهٔ تو، با تیغی که در این بوستان قرار دارد، هیچ نشانی نمی‌ماند. تو به گیاهان بیگانه پیوندی نزدیک داری.

هوش مصنوعی: ما همچون شمعی هستیم که در عشق شعله‌وریم و از درد و اندوه آن صحبت می‌کنیم. دل‌مان از سخنان عاشقانه انباشته شده و می‌داند که چطور این داستان‌ها را با گرمی و احساس بیان کند.