حزین لاهیجیشمارهٔ ۱۷
شتابان از جهان چون برق رفتن خوش بود ما را
که از داغ عزیزان نعل بر آتش بود ما را
گریبان را به دست عقل دادن نیست دانایی
درین وادی جنونی تا گریبانکش بود ما را
لب تفسیده را چون خضر تنهاتر نمی سازم
که آب زندگی بی دوستان آتش بود ما را
کتان طاقتی از رشتهٔ جان سخت تر باید
که تاب دیدن آن عارض مهوش بود ما را
حزین از باغ دل روییده گر نخل تمنّایی
خیال جلوهٔ آن شعلهٔ سرکش بود ما را
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: پروژهٔ بازبینی OCR
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
شتابان از جهان چون برق رفتن خوش بود ما را
که از داغ عزیزان نعل بر آتش بود ما را
هوش مصنوعی: رفتن سریع از این دنیا مانند برق برای ما خوشایند است، زیرا درد فقدان عزیزان ما را همچون نعل داغ بر آتش می‌سوزاند.
گریبان را به دست عقل دادن نیست دانایی
درین وادی جنونی تا گریبانکش بود ما را
هوش مصنوعی: نمی‌توان عقل را به دست گرفت، زیرا در این مسیر عقلانی وجود ندارد و تنها جنون است که می‌تواند ما را به پیش ببرد.
لب تفسیده را چون خضر تنهاتر نمی سازم
که آب زندگی بی دوستان آتش بود ما را
هوش مصنوعی: من لب خشکیده را به حال خود رها می‌کنم، زیرا آب حیات بدون حضور دوستان، فقط ما را در آتش رنج و تنهایی قرار می‌دهد.
کتان طاقتی از رشتهٔ جان سخت تر باید
که تاب دیدن آن عارض مهوش بود ما را
هوش مصنوعی: برای اینکه بتوانیم زیبایی و جلوهٔ صورت دلربای او را تحمل کنیم، باید صبری قوی‌تر از رشتهٔ حیات خود داشته باشیم.
حزین از باغ دل روییده گر نخل تمنّایی
خیال جلوهٔ آن شعلهٔ سرکش بود ما را
هوش مصنوعی: دل من به یاد آرزوهایی که در آن مانند نخل سرسبز روییده، در حالتی از غم و حزن است. آن شعلهٔ سرکش که از خیال معشوق می‌درخشد، مرا به شدت به خود مشغول کرده است.