هوش مصنوعی: ساقی از افرادی که شرم و احترام دارند می‌خواهد، و سرودخوان از کسانی که ساکت و بی‌صدا هستند. جالب‌تر این است که مراسمی که برای نوشیدن درد (شعف) برپا شده، به لحاظ نظم و ترتیب، از یک مسجد هم بی‌نظم‌تر است.

هوش مصنوعی: پیرهن‌ات را باز کن و نشانم بده که تو قبلهٔ نیاز من هستی. در واقع، کعبه‌ای در سر کوی تو وجود دارد و من از افراد ساده‌پوش هستم.

هوش مصنوعی: عشق مانند سازی دل‌نشین است، پس چرا به حرف‌های بی‌معنی گوش می‌دهی؟ کافی است این درد را بیشتر نکن؛ قلب من به شدت در حال تپش است.

هوش مصنوعی: مقام و جایگاه تو در این سرزمین، به دروغ و بی‌معنایی وابسته است. وقتی انسان از ارزش و مقام واقعی خود پایین می‌آید، به نوعی به قیمت ناچیز خود را عرضه می‌کند.

هوش مصنوعی: چهره‌ات را که گشاده‌ای، خوشی عاشقان به اوج رسیده است. لبخند از لب‌هایت گل می‌کند و این زمان، عید کسانی است که باده می‌نوشند.

هوش مصنوعی: ای نوازنده‌ی خوش‌آواز، پرده را پایین‌تر بیاور که موعظه‌کنندگان، از کسانی هستند که از بی‌خودان و نادانان حرف می‌زنند.

هوش مصنوعی: پوشش زاهد سنگینی دارد و او را به خاطر بار سنگینی که بر دوش دارد، باید از نوشیدن شراب منع کرد. در حالی که غنچه در میان گلستان‌ها سر از خاک برآورده و در حال شکوفایی است، زاهد باید از سبو (ظرف نوشیدنی) دوش خود دست بکشد.

هوش مصنوعی: پیرمرد در خانقاه، به حال مستی و شوق، از من می‌خواهد که پیاله‌ای به دست بگیرم و در کوی می فروشان مشغول شوم.

هوش مصنوعی: اگر نی و ناله می‌کند، باز هم صدای دل‌انگیز آن را بشنو. دل از شادی و زیبایی جوانان پر است.