هوش مصنوعی: در جیب وجود حس بی‌تابی‌ام، زخم‌ها و چاک‌ها را درافگندم و شانه‌ای از خواب و خاطرات زلف پریشانم برداشتم.

هوش مصنوعی: من از کشتن نمی‌ترسم، اما می‌ترسم که تیغ تو باعث شود خون گرم من بیهوده بر زمین بریزد و تو نتوانی انرژی و نیاز خود را از آن به دست آوری.

هوش مصنوعی: غم عشق تو برای من تبدیل به سرمایه‌ای از شرف و افتخار شده است و من با این مادهٔ جادویی توانستم دل نقره‌ای خود را به طلا تبدیل کنم.

هوش مصنوعی: اگر موج دریا شادابی‌اش را از دست بدهد، با مژگانم آنقدر زود می‌فروشد که از تأدیب ساحل سیلی می‌خورد.

هوش مصنوعی: در زیر سایهٔ باغ، باید با جام جمشید در دست، به آرامی شکوفه‌ها را بچینی، مانند زنی که تاجی بر سر دارد و به زیبایی خود می‌نازد.