هوش مصنوعی: ای نفس، تو کجا زاده می‌شوی و از کجا می‌آیی؟ بر این تودهٔ خاکی چه کار داری و کجا می‌خواهی منزل گزینی؟

هوش مصنوعی: چرا در جایی پایین و حقیر بنشینی؟ ای کسی که فراموش کرده‌ای، جایگاه والای تو کجاست؟

هوش مصنوعی: چقدر باید در این مسیر پر فراز و نشیب حرکت کنی؟ تو لیاقت جایگاهی بالاتر از این را داری.

هوش مصنوعی: این عبارت به معنای درخواست از خداوند برای رحمت و قبول توبه است. گویا فردی در قید و بندهای جسمانی خود، به درگاه خداوند دست نیاز دراز کرده و از او می‌خواهد که به خوبی‌ها و نیکی‌هایش توجه کند و دعاهایش را اجابت نماید.

هوش مصنوعی: شب گذشته در حالی که شعله‌ای از شوق در قلبم می‌سوزید، با وجود درد خارهایی که در ته پایم فرو رفته بود، احساس گرما و عشق می‌کردم.

هوش مصنوعی: ناگهان بر سرزمینی افتادم که فرشتگان از دیدن آن، چشمانشان را به تحسین می‌افکنند.

هوش مصنوعی: چشم من از دیدن آن کوی زیبا چنان بهشت شده است که عقل و درک من مانند آینه حیرت‌زده است.

هوش مصنوعی: در پس پرده، این چهره نامشخص و مبهم را به نمایش می‌گذارد. لب‌های مست با سوالاتی کوبنده‌ و دل‌های مشتاق، به درخواست و خواسته‌هایشان اشاره دارند.

هوش مصنوعی: من در کلامی پر از ناتوانی و دلشکستگی سخن گفتم، و با زبانی پر از ترس و احساس انسانی صحبت کردم.

هوش مصنوعی: ای جا و مکان شادی بخش، کجایی که مانند حرم های مقدس، به خاطر غیرت و بزرگواری‌ات، از چهره‌ها و نفرات غیبی می‌شکنی و در اوج پاکی و قداست قرار داری؟

هوش مصنوعی: روح القدس ندا زد و گفت که این مکان، جایگاه قبله‌ای است که دل‌ها به سوی آن روی می‌آورند.

هوش مصنوعی: سلطان قضا به معنای فرمانروای سرنوشت و تقدیر است و حیدر صفدر به فردی اشاره دارد که قدرت و شجاعت خاصی دارد. بازوی پیمبر اشاره به قدرت و نصرت پیامبر دارد و علی عالی اعلی به بزرگی و مقام والای امام علی اشاره می‌کند. این عبارت به طور کلی به عظمت و شایستگی امام علی در نقش آفرینی در تاریخ اسلام و حمایت از پیامبر اشاره دارد.

هوش مصنوعی: آن آسمانی که به خاطر عظمت او سر به سجده می‌گذارد، همانند کعبه‌ای بالاتر است.

هوش مصنوعی: آدم به خاطر کمال هنری که دارد روشن است و دیدۀ حوا به خاطر زیبایی جواهرش نورانی شده است.

هوش مصنوعی: در برابر قدم‌های او، جهانی پربها مانند اطلس به خاک می‌افتد و با نوازش و محبتش، بی‌آبی و کمبودی آسوده می‌شود.

هوش مصنوعی: ناز و زیبایی او مانند نور گوهرش است که همچون خورشید درخشنده و گرمابخش است. نگاه او بهار را به یاد می‌آورد و مانند باغی سرسبز و پرگل است.

هوش مصنوعی: بیماری در آرزوی نرگس زیبا بود، و نفس او به قدری قوت داشت که می‌توانست هر چیزی را به حالتی شگفت‌انگیز درآورد، مانند نطق حضرت مسیح.

هوش مصنوعی: چشمان معقول از راهش روشن می‌شود، و دل آگاه از نعمت وجود او به باغی خوشبو تبدیل می‌گردد.

هوش مصنوعی: از لبه‌ی کفش نیسان، مرواریدهای زیبا و درخشان می‌ریزد و با زیبایی خلقش، بوی خوش بهار را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: ای کس که جزیه می‌پردازی، در مسیر تو درخت سدره و طوبی است و سجده بر خاک درگاه تو برابر با مسجد اقصی است.

هوش مصنوعی: آسمان بی‌نهایت با عدالت تو شکل گرفته و قوانین اولیه نیک و پایدار از نام تو به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: قدرت و جلال تو به قدری است که رستم، پهلوان افسانه‌ای، از ترس تو آب می‌شود و در برابر توانایی و عدالت تو، تاج کسری (پادشاهی) را بر طاق می‌نهد.

هوش مصنوعی: نگاه کن، بر شمشیر و قلم تو، معجزه‌ی موسی، در دست درویش، نعمت و بخشش تو مانند دست سفید است.

هوش مصنوعی: زمانی که تو مانند افعی به شکار می‌پردازی، دل دشمنان می‌لرزد و همچنین مانند شیر، با قدرت و شدت به مبارزه می‌پردازی.

هوش مصنوعی: اگر تو قدرت خود را به کار بگیری، حتی در بدترین شرایط، تأثیر و اثری که می‌گذاری مانند خطی بر زمین خواهد بود.

هوش مصنوعی: به خاطر اراده و تلاش بالای تو است که هیچگاه در کارهایت دچار شکست و ناامیدی نمی‌شوی و همیشه پیشرفت می‌کنی.

هوش مصنوعی: زمانی که قدم‌های تو را بر دوش پیامبر قرار دادی، معراج و ارتقایت فراتر از او به اوج خود رسید.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم به حضورت تو نیز دست پیدا کنم؟ هم کعبه‌ای که مظهر دین است حضور دارد و هم قبله‌ای که مراد دنیا به آن سمت است.

هوش مصنوعی: در تنهایی و بی‌سرنوشتی‌ام، غم و حسرت برای دیارت مرا می‌سوزاند، چه بر آتش عشق مجنون می‌افزایی که در دامن صحراست؟

هوش مصنوعی: نورهای دلنواز تو در چشمان وامق نمایان شد، از طریق آینهٔ چهرهٔ زیبای عذرا.

هوش مصنوعی: از زیبایی تو چنان شعلۀ مخفی‌ای روشن شد که به روشنی خورشید گرما بخشید و چشم‌های تماشاگران را به خود جلب کرد.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی تو نمایان نمی‌شد، پروانه زلیخا جانش را فدای یوسف نمی‌کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که ویژگی‌های زیبایی تو به کمال رسید، عاشق دیوانه و دل‌باخته‌ام به خاطر جذابیت تو و لیلی به شور و هیجان افتاد.

هوش مصنوعی: اگر پیوند فیض تو نبود، هیچ‌گاه این رابطه شکل نمی‌گرفت و راه دوستی به وجود نمی‌آمد.

هوش مصنوعی: به سبب نعمت تو، گلی که از زمین انسان روییده، نشانه‌های زیبایی را از علت اصلی می‌گیرد.

هوش مصنوعی: پر سوخته پروانه نشانگر عشق و فدایتی است که در قرب شمع، یعنی در حضور تو، به وجود آمده است. اگر عیسی به خاطر محبت، جایی در کنار خود برای پروانه‌ای که سوخته پیدا کند، نشان از ارزش و منزلت اوست.

هوش مصنوعی: دریای نعمت‌ها به تو ضربه می‌زند، چهره امیدت پر از شوق و آرزوی نهان است و دل عاشق تو در تب و تاب است.

هوش مصنوعی: از خاک دروازه‌ات، دل آرامش به سفر می‌رود و تلخی غمت مانند شهدی شیرین، کام دل را می‌نوازد.

هوش مصنوعی: با تشنگی به نوازش، از غم حزین ناید که آن جرعه‌ای را بر نگیری که چهرهٔ جان را شاداب می‌کند.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی به آرامش و محبت اشاره دارد و می‌گوید که صدای لالایی به نفع تو در هر کجا در جهان پخش می‌شود. این لالایی به عنوان یک نیایش و ستایش به تو تقدیم شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر نعمت و بزرگواری که از نسل‌های گذشته به من رسیده است، سرم را به خاطر عزت و مقامم به آسمان بلند کرده‌ام.

هوش مصنوعی: دل آزاد من از بدی‌های سرنوشت شرمنده است، و بر من خجالت می‌کشد که در برابر تاج و ثروت دیگران احساس حقارت کنم.

هوش مصنوعی: من بدون اینکه تحت تأثیر کسی باشم یا از کسی یاد بگیرم، این روش ستایش تو را دارم.

هوش مصنوعی: تو یاد گرفته‌ای با نوشته‌هایم چطور آتش ستایش را در وجودم روشن کنی، همانطور که آتش موسی در درختی برافروخته شد.

هوش مصنوعی: شمع به سردی و باد خنک بی‌توجه است و ترسی ندارد، همان‌طور که خورشید از وزش بادهای سرد هیچ‌گونه هراسی ندارد.

هوش مصنوعی: زمانی که احساسات عمیق از دل برآیند، همانند شعله‌ای زنده هستند و اگر این احساسات به ابهت و زیبایی عشق برسند، آن‌گاه گرمی و شوق ما به بهشت و همراهی با حوریان می‌رسد.

هوش مصنوعی: کسی که حسادت می‌ورزد، بر سینه دشمنان تو فشاری می‌آورد و این موجب می‌شود که قلم من به خاطر بلندی و شکوهی که داری، از نوشتن باز بماند.

هوش مصنوعی: در جایی که شکستم و ناتوانی را احساس می‌کنم، پرچم ستایش تو را به اهتزاز درمی‌آورم و گاهی قلم آسمان را در دست می‌گیرم تا از تو تعریف کنم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که پرنده‌ای خوش‌صدا بر درخت سرو بنوازد و آوای پرندگان دیگر برآید، دوردست‌ها را جستجو می‌کنیم.

هوش مصنوعی: در اوج ستایش‌ها و تمجیدهایت، همواره صدای قلم من به گوش آسمان می‌رسد.