هوش مصنوعی: من بندگی می‌کنم، و زندگی‌ام در خاک و فروتنی است. افتادگی و تواضع جزء اصلی وجود من است.

هوش مصنوعی: من از زخم‌ها و ظلم نمی‌توانم سر برکنم، هر چه بخواهد انجام دهد، او خدای من است.

هوش مصنوعی: شراب صاف و خالص فروشنده باده در میخانه از عبادت و ریاکاری من بیشتر ارزش دارد.

هوش مصنوعی: صدای ناله‌ای که می‌شنوی، از نی است و نشان‌دهنده‌ی درد و احوال من است.

هوش مصنوعی: در مزرعه‌ام، دانه‌های ندامت را به زمین می‌کاپم و از آن غم و افسوس دارم، این درد و حسرت برای من مانند آسیاب می‌ماند.

هوش مصنوعی: عشق من به شهری خاص تعلق دارد و در عین حال، در این دنیا که پهناور است، احساس غربت می‌کنم. اما در این میان، روستای من جایی است که آرامش و عاطفه‌ام را پیدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای جمعیت شراب‌خواران، آتش حسرت من را بپذیرید، زیرا تنها سرمایه من خاکستری است که از وجودم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: بلبل شاداب و سرمست در باغ، نماد و نماینده ویژگی‌های من است که با طبیعت غریب و unfamiliar همراه است.

هوش مصنوعی: نمک سینهٔ کسانی که دلی پرسوز دارند، به زبان شاعری من جاری است.

هوش مصنوعی: استخوانی که در بدن وجود دارد، نشان‌دهنده‌ی وجود مغز است و این مغز از خوراک‌هایی که من خورده‌ام تأثیر می‌گیرد.

هوش مصنوعی: صدای من در فراز آسمان و در عمق فضا طنین‌انداز است و همچون صدای فرشته‌ها در گوش فلک پیچیده است.

هوش مصنوعی: من از این موضوع بی‌خبر نیستم که پیام‌آور شوق و عشق من، هدهدی است که به وادی سبا می‌آید.

هوش مصنوعی: صدای زنگ کاروان، نشانی از غم و ناامیدی من است که از دل بی‌خبرم برخاسته.

هوش مصنوعی: زلف‌های زیبا و پرپیچ و خم دختران قدبلند مرا به یاد قامت دوشیزه‌ام می‌اندازد که خود را می‌شکند و در آن پیچیدگی‌ها ظرافت و خوش‌سلیقگی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: به کناره‌ی عشق گوش بده، زیرا تمامی زیبایی‌ها و نکات ظریف از دل من به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: راست و روشنایی و محبت و وفا، درد و شوقی است که در دل من به خاطر میخانه و صفای آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: من از آسمان بالاتر هستم و به قد خود بر فراز زمان ایستاده‌ام، و این پای من است که به زمین متصل است.

هوش مصنوعی: اگر دنیا آنطور که می‌خواهم نیست، تقصیر خود من است که همیشه در تلاش برای دیانت و پارسایی هستم.

هوش مصنوعی: درخت سرو، که نماد زیبایی و شگفتگی است، بر گردن من تاجی می‌گذارد. این درخت زیبای پر افتخار، در واقع نمایانگر پستی و بلندی‌های زندگی من می‌باشد.

هوش مصنوعی: اگر آسمان‌ها و ستاره‌ها هم به هم متصل شوند، اما بزرگی و عظمت من را نتوانند کاهش دهند.

هوش مصنوعی: صبح در میدان، با بلندای خود، سایه‌ای از پرچم من را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: حرکات بازیگر و تمایل او به سمت خارج از مسیر اصلی من است.

هوش مصنوعی: اگر تلاش و اراده‌ام به ثمر بنشیند و دنیای واقعی برابر من گشوده شود، نمایانگر حقیقت وجود من خواهد بود.

هوش مصنوعی: در مسیر زندگی، آسمان و فضاهای بزرگ به من تعلق ندارند؛ به این معنا که نقطه پایان من همان جایی است که آغاز توست.

هوش مصنوعی: در زندگی، زمان و فرصت‌ها همچون یک میدان وسیع هستند که من در آن قدم می‌زنم، و سرعتِ حرکت من به مانند بال‌هایی است که می‌توانند مرا در این مسیر پیش ببرند.

هوش مصنوعی: در زندگی‌ام حتی یک پر کاه هم نیست، چون فقط جاذبه و کشش قدرت جذب من مهم است.

هوش مصنوعی: من از مرگ عشق چیزی کم ندارم، زیرا عشق برای من سرمایه‌ای است که باعث بقا و استمرار زندگی‌ام می‌شود.

هوش مصنوعی: خسارتی که به آثارم وارد می‌شود را نمی‌پسندم، زیرا کلامم مانند بنایی است که بهشت را می‌سازد.