هوش مصنوعی: من در کوچه و بازار صدای عشق را بلند کرده‌ام و با این حال، همه مرا به خاطر شوریدگی‌ام می‌شناسند و به رسوایی‌ام آگاه‌اند.

هوش مصنوعی: من دل و ایمانم را به دست این بچه‌های مغز سپرده‌ام که تمام کارهایشان جادوگری و دزدی است.

هوش مصنوعی: همه کسانی که دلشان پر از عشق و اشتیاق است، به آرامش می‌رسند و می‌توانند بر ناملایمات و صبر خود غلبه کنند.

هوش مصنوعی: من به آرامی نوشیدنی می‌نوشم و در کنار افرادی که زندگی‌شان را کنار گذاشته‌اند، در هر جا که باشم، به خوش‌گذرانی مشغولم.

هوش مصنوعی: ای دوست، لحظه‌ای هم این لذت شادی و نوشیدن را از دست نده.

هوش مصنوعی: فقط در میخوارخانه، دل آرام می‌گیرد؛ در غیر این صورت، هر کس بی‌هدف و سرگردان خواهد بود.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که کسانی که به ظاهر زهد و پارسایی می‌پردازند اما در درون، نیت‌های آلوده دارند، از دعوت و رحمت الهی محروم می‌شوند. به عبارتی دیگر، افرادی که فقط به ظاهر توجه می‌کنند و در دلشان صفای واقعی وجود ندارد، از دایره‌ی محبوبیت الهی خارج می‌شوند.

هوش مصنوعی: تمام کسانی که آزادند، احساس نگرانی و امید دارند. همه آنهایی که در حال ویرانی هستند، دچار ترس می‌شوند.

هوش مصنوعی: تمامی زیبایی‌ها و خطوط چهره و بدن رسایی دارند، مانند سروهایی که در باغ‌ها می‌رویند و به شکوفایی و زیبایی می‌رسند.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و درخشندگی چهره‌شان، اشک شوق در چشمان بیننده می‌نشیند.

هوش مصنوعی: همه چیز را به گونه‌ای بساز که روح را پرخوشی و شادی بخشد و دل را آرام کند، حتی وقتی در تنهایی به سر می‌بری.

هوش مصنوعی: تمامی درمان‌ها برای زخم دل، همگی موجب آرامش و راحتی هستند.

هوش مصنوعی: دل‌های سرگشته و دلتنگ را با زیبایی و خطوطی دلنشین تسکین بخشیده است، مانند لب‌های مسیح که روحانی و دلرباست.

هوش مصنوعی: خطوطی که بر چهرهٔ آن‌ها است، دل را به تلاطم می‌اندازد و لب‌هایشان به نیکی و شیرینی شهرت دارند.

هوش مصنوعی: چشمک‌ها همه در زیبایی مژه‌هاست و مژه‌ها در ردیف زیبایی قرار دارند.

هوش مصنوعی: موهای زیبا همچون سنبل، پیشانی مانند گل سمن، لب‌ها به شکل غنچه و چهره‌اش همچون گل سرخی است که تازه شکفته شده است.

هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند لاله است و مژه‌هایش چون خون در نگاهش غم و شدت را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: زیبایی و روشنی چهره‌ شان باعث حسادت و غیرت دیگران می‌شود.

هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی و جذابیت چشمان کسی اشاره شده که با ناز و کرشمه رفتار می‌کند. این شخص با نگاهی نافذ و دلربا توجه دیگران را جلب می‌کند و به نوعی قدرت و تأثیر آن را در برقراری ارتباط نشان می‌دهد. مژه‌های او به مانند یک تیر که از کمان رها می‌شود عمل می‌کند، و با یک اشاره یا نگاه می‌تواند دل‌ها را تسخیر کند.

هوش مصنوعی: همه غرق در عشق و وفا شده‌اند و همه در حال شادی و خوش‌گذرانی هستند.

هوش مصنوعی: مجلسی که با ظرافت و زیبایی آراسته می‌شود، حسودی و حسرتی شبیه به زیبایی کوه طور را در دل می‌پروراند. در این مجلس، با شراب و شادی همراه است.

هوش مصنوعی: ای ساقی، لطفاً آن شراب صبحگاهی را بیاور که دل را شاد کند و گزندهای شب را فراموش کنیم.

هوش مصنوعی: به من آن شرابی بده که جانم را تسکین دهد، زیرا من آرامش و آسایش جسمی ندارم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، آن پیاله‌ی پاک را بیاور که دل را پاک و زلال کند.

هوش مصنوعی: بیا تا آن آتش خرد را به من بدهی که من از این بیهودگی و بی‌ثمر بودن زندگی خسته و ناامید شده‌ام.

هوش مصنوعی: ای ساقی، آن نوشیدنی زیبا و رنگین را بیاور که دل و روح مرا زینت ببخشد.

هوش مصنوعی: بده به من آن شخصی را که می‌تواند دل را از آلودگی‌های دنیوی پاک کند و به حقیقت نزدیک‌تر سازد.

هوش مصنوعی: ای ساقی، برایم از آن شراب خوشحال‌کننده بیاور که چند قطره از اشک چشمانم را پاک کند؟

هوش مصنوعی: چند بار باید راهی اشتباه بروم؟ به من نوری بده تا بتوانم درست ببینم.

هوش مصنوعی: من در تلاش هستم تا به ستایش و معرفی سروری بپردازم که پیامبرش، تولایی و رهبری خاصی دارد.

هوش مصنوعی: علی، شاه مردان است و افتخار عرش بر خاک اوست، که نشان‌دهنده‌ی بزرگی و مقام عالی اوست.

هوش مصنوعی: در آغاز کتاب، نام این اثر را با نام خود نوشت طغرایی.

هوش مصنوعی: مردگان در دنیای خاکی به وسیله نفس پاک و زندگی‌بخش، شفا می‌یابند.

هوش مصنوعی: در مسیر ستایش او، قلم من از صبر و استقامت برخوردار می‌شود.

هوش مصنوعی: نفس من به قدری زیبا و بلند است که آسمان‌ها را به رقص و شور می‌آورد.

هوش مصنوعی: ای سواران بزرگوار، از گرد و غبار اسبت بوی مشک می‌نشیند، زلفت همچون زلف حوران زیباست.

هوش مصنوعی: دین به عنوان پناهگاه، مانند سرمه‌ای زیباست که در چشم بینایی ما جلوه‌گری می‌کند و این زیبایی از خاک درگاه تو سرچشمه می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در آغاز صبحی که همیشه بوده، قلم تقدیر تو بر روی لوح سرنوشت نوشته شده و صفحه زندگی را زیبا کرده است.

هوش مصنوعی: با به وجود آمدن تو، عقل کل می‌گوید: قدمی با ناز بردار، چونکه تو جذاب و دلربا هستی.

هوش مصنوعی: اگر آسمان تو به من بگوید که من بنده‌ات هستم، من هم هرچه که بگویی، انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: در این بیت، اشاره به این است که یاد و زیبایی چهره تو در دل دیگران تأثیرگذار است و آنها را به خاطر تو محبوب می‌کنند. به طوری که حس زیبایی و جذابیت تو در دل‌ها باقی مانده و مانند زلیخا که دلبسته یوسف بود، آن‌ها نیز مجذوب زیبایی تو شده‌اند.

هوش مصنوعی: به یاد تو، قطره‌ای از حسرت و اندوه در دشت جاری می‌شود و اشکی عمیق مانند دریا را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: با یک نفسی که تو به صداقت می‌دهی، جان تازه‌ای به مردگان می‌بخشند.

هوش مصنوعی: با دو انگشت، تنها یک اشاره‌ات می‌تواند کارهایی بزرگ و شگرف را انجام دهد.

هوش مصنوعی: عقدی که گل‌های زیبای تو دارند، مانند نور قندیل، باعث روشنایی و ضربان آسمان می‌شود.

هوش مصنوعی: مکان عشق تو، جایی است که از رسم‌ها و ظواهر مهمانی بی‌نیاز است.

هوش مصنوعی: زلف‌های زیبا و لطیف او مانند پرده‌ای زیبا است که چهره دلنشین او را زینت می‌دهد.

هوش مصنوعی: دل افرادی که شور و احساس دارند، مانند ناقوسی است که رگ‌های زندگی جهان را به صدا درمی‌آورد و آن را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: دل پاک و مقدس او همچون آینه‌ای است که زیبایی‌های دل سیمین او را منعکس می‌کند، اما در عین حال، این دل با نشان‌های خاری نیز مواجه است.

هوش مصنوعی: گناه را ببخش، من آهنگی را می‌سازم که از توضیحات و تفصیلات اضافی خالی باشد.

هوش مصنوعی: حسادت به زیبایی مانی و نسخه خوش‌خط ارژنگ، مرا به نوشتن و تزئین افکارم وا می‌دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که من نفس می‌زنم، تمام نسل‌ها و تبارها از بیان و سخن گفتن می‌خیزند.

هوش مصنوعی: همهٔ شما که تحت تأثیر الهام و نغمه‌های سرخوشی هستید، بر روی صفحۀ دل، اثرات زیبایی از عشق و مستی را به وجود آورده‌اید.

هوش مصنوعی: شعر من در هر نقطه‌ای از عالم کلام، به زیبایی و بلاغت بر افراشته شده و نمایان است.

هوش مصنوعی: اما نتوانم از شرم در ستایش تو به گزافه‌گویی بپردازم.

هوش مصنوعی: زنان بهشتی در باغ زیبایی تو، چنان شوری از زیبایی دارند که نمی‌توان وصف کرد.

هوش مصنوعی: عاشق بی‌اختیار به زیبایی معشوقه‌اش توجه دارد و با شنیدن نام او، افکاری تازه و دلنشین به ذهنش می‌رسد. حضور او به گونه‌ای است که حتی قلمش توانایی ثبت آن زیبایی را پیدا نمی‌کند و چهره‌اش مثل پرده‌ای درخشان، توجه همه را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: ای شهریار، تو مانند کسی هستی که در عشق و دیوانگی غرق شده‌ای و جانت در این مورد سرشار از احساسات و تمایلات است.

هوش مصنوعی: همه یکدل و یکرنگ بودند و هرکدام فدای یکدیگر می‌شدند و آرزوی مشترکی داشتند.

هوش مصنوعی: آیا اشکالی دارد اگر نوشته‌ای از محبت و عشق من به تو را با امضای خودم بفرستم؟

هوش مصنوعی: با من کسی نیست که از دنیا دلخوشی ندارد و به فکر مسائل دنیوی باشد.

هوش مصنوعی: من نه به کفر اعتقاد دارم و نه به ایمان، نه به پرهیزکاری اهمیت می‌دهم و نه به نوشیدن شراب.

هوش مصنوعی: من نه به زیبایی معشوقی علاقه دارم، نه با زاهدان ارتباطی دارم، نه به مکان‌های مذهبی مثل مسجد و نه به دیر و مکان‌های مسیحی.

هوش مصنوعی: نبردی که در دل من جریان دارد، هیچ راهی ندارد جز با لبانی زیبا و چشمانی عاشقانه.

هوش مصنوعی: من از هر دو جهان دور افتاده‌ام و تنها به یاد تو هستم؛ هر چیزی که بگویی، انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: ای کسی که در خواب عمیق فرورفته‌ای، همه‌ی شما به یک اندازه از نعمت‌های شیرین زندگی بهره‌مند نمی‌شوید.

هوش مصنوعی: باد به چشمان عاشقان تو، روشنی رای تو را مانند شمعی که بینایی می‌بخشد، به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم به زبان ساده‌تری بگوییم، این بیت به نوعی از قدرت و تسلط اشاره دارد که فردی بر دشمنان خود دارد، به طوری که تیغ او همچون یک باد در جگر آن‌ها نفوذ می‌کند. این تصویر نشان‌دهنده‌ی شدت و تاثیر ضربه‌های او بر دشمنانش است.