هوش مصنوعی: همه ما در ظاهر مسلمانیم، اما در باطن مانند افرادی هستیم که در آتش دوزخ گرفتار شده‌اند و در حال حاضر در وضعیت سختی به سر می‌بریم.

هوش مصنوعی: به خاطر ضعف و ناتوانی‌ام، مانند رگ و ریشه‌ای بی‌حرکت و ضعیف‌ بوده‌ام. در حالی که جوان هستم، احساس می‌کنم که از تمام افراد کهن‌تر و باتجربه‌تر شده‌ام.

هوش مصنوعی: شاید به طور تصادفی مورد تمسخر قرار گرفته‌ام، ولی نه به خاطر طمع و نه به خاطر حسد. هیچ‌کس در دنیا نمی‌تواند با قضا و قدر مبارزه کند.

هوش مصنوعی: خوشحالم که به خاطر نعمت فقر، امیدوار به دارایی‌های شاه و وزیر نیستم.

هوش مصنوعی: صبح، بر من مانند قطره‌ صبحگاهی نورانی است. در طول روز، شام همواره بر سر سفره من قرار دارد، همان‌طور که هلال ماه در آسمان بالا می‌آید. بر لبانم نانی خوشمزه و تازه است.

هوش مصنوعی: دلم از دیدن تو دور افتاده است، مانند مرواریدی با ارزش که در صدفی قرار دارد، من هم چون گدای باران در جستجوی تو هستم.

هوش مصنوعی: فطرت من مانند شعله‌ای است که عقل‌ها را روشن می‌کند، اما اکنون در تاریکی گم شده است. نجات من از این دنیای تاریک و خفه‌کننده همچون قیر است.

هوش مصنوعی: من شراب نمی‌نوشم از ترس بلای آسمان؛ نکند این ظرف کوچک بوی انگور را بشنود.

هوش مصنوعی: بدون صدای قلم و بدون کسی که پرده‌ها را کنار بزند، هیچ‌کس نمی‌تواند شعر درختان گلستان را بنویسد یا آواز نسرایید؛ صدای من همین جاست.

هوش مصنوعی: در نامه‌ام که پر از احساسات و شور و هیجان است، حرف‌هایی عمیق و پرانی وجود دارد که همچون طوفانی از دل خود به خارج می‌جوشد و با هر کلمه‌ای که می‌زنم، قدرت و شدت آن بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: با قلم من نمی‌توانم کارهای بزرگ انجام دهم، زیرا به اندازه‌ی توانایی‌های دیگران نیست. ذهن من هم نمی‌تواند به راحتی به اندیشه‌ها و قدرت‌های شاعران بزرگ مانند جریر دست یابد.

هوش مصنوعی: آب حیات، به دلیل شرم و خجالت، خود را پنهان کرده است و این خجالت از وسعت دامن دریا و برکات آن نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: محبت و وجود تو مانند شعله و نور به هم مرتبط است، و گفتار و مفهوم نیز همانند شکر و شیر با هم ترکیب شده‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی به بحث و گفت‌وگو می‌پردازم، زبانم به حالت سکوت درمی‌آید و آنچنان تأثیرگذار هستم که حرف‌هایم به مانند تیغی تیز عمل می‌کند و قدرت نوشتن من، مثل آبی از قلم، به شدت به دل listener اثر می‌گذارد. این به عکس‌العمل قوی و شجاعت بالای من در بیان مطالب اشاره دارد.

هوش مصنوعی: اگرچه همه چیز در محور کل وجود پنهان است، اما در نظر مردم، تو کوچک و بی‌اهمیت به نظر می‌رسی.

هوش مصنوعی: عقل آگاه چه قدرتی دارد وقتی که جهل و نادانی مانند یک شب‌پر در حال آزار و اذیت است؟ این نادانی با تاریکی‌اش به روشنی و روشنایی آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: افراد بی‌فکر و کم‌فهم در سراسر جهان گرد آمده‌اند و به خاطر نادانی خود، از دانش و آگاهی محروم مانده‌اند. در حالی که کسانی که از علم و دانش بهره‌مند هستند، به اندازه کافی از آن سیراب شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر یک از نصیحت‌ها مانند پرچم‌هایی است که در بحث و جدل افراشته شده‌اند و هر کدام از زبان افرادی که به من انتقاد می‌کنند، همچون شمشیری تیز به من می‌تازند.

هوش مصنوعی: دل من در هم ریخته و وعده‌ها و قرارهایم را زیر پا گذاشته‌اند. سرنوشت هم جوانان و هم پیران را تحت تأثیر قرار داده و چشمان بینا را به نابینایی دچار کرده است.

هوش مصنوعی: کسی که در جهل زندگی می‌کند، به دانش و علم نادرست خود تکیه می‌کند و جایز نیست که این همه در امور روزمره و معیشت خود به اشتباه بیفتد.

هوش مصنوعی: کسی که به خود می‌بالد و از فکر و عقلش سخن می‌گوید، باید بداند که باید دامن محبت و احساس را بگیرد، چون خداوند بخشنده و مهربان است.

هوش مصنوعی: به دیگران نصیحت می‌کنم که در هند، به دنبال لذت‌های بی‌پایه و بی‌ارزش نروید و قدر انسان‌های آگاه و صاحب‌نظر را بشناسید.

هوش مصنوعی: یک در جدید برایم گشوده شده که باید به آن توجه کنم. در اینجا نقشی وجود دارد که به من کمک می‌کند تا دانش عمیق‌تری از مسائل بزرگ و پیچیده پیدا کنم.

هوش مصنوعی: و دیگری آهنگی را می‌سازد که باید با شرایط زمان سازگار باشد، همچون پارچه لطیفی که تن آن را نوازش می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که خود را پست می‌داند، به من توهین می‌کند و به خود می‌بالد، در حالی که من نسبت به او احساس افتخار نمی‌کنم و مقام من در نظر او بسیار کم‌اهمیت است.

هوش مصنوعی: سخنی که محتوای مشخصی ندارد و نمی‌توان آن را به خوبی توضیح داد، غیرممکن است. برای درک بهتر، باید ذهن را در خود فرو ببریم و عمیق‌تر فکر کنیم.

هوش مصنوعی: هر یک از آن‌ها داستانی را با صدایی خاص بازگو کردند و من، مثل شتری که به ساز حمیر گوش می‌دهد، در دنیای خود غرق شدم.

هوش مصنوعی: در چشمانم به خاطر زیبایی‌اش خار حس می‌کنم و در گوشم به خاطر جادو و سحر او مار می‌خزد.

هوش مصنوعی: پیام این بیت نشان دهنده شگفتی و حیرت شاعر از وضعیت خود و دنیای اطرافش است. او احساس می‌کند که به قدری از ظاهر بی‌معنی مردم متحیر شده که نمی‌داند چگونه با آن مواجه شود. این حیرت‌زدگی او را به مرحله‌ای رسانده که مانند تصویری گیج و مبهم به نظر می‌رسد و بر بالش خود تکیه زده است.

هوش مصنوعی: از بی‌توجهی و نادانی خُود درختان دانایی را می‌زنم، مانند کسی که به گوش خواب‌زدگان شب‌نشین جهل، صدای بلندی می‌دهد.

هوش مصنوعی: همسر او به رقبای خود فکر می‌کند و آنها را افرادی پست و ناچیز می‌داند و تصور می‌کند که همه آنها شبیه و همانند هم هستند.

هوش مصنوعی: از دست دادن دنیا برایم گران است، اما نمی‌خواهم در غم و اندوه این زندگی بی‌مقدار غرق شوم. من لباس آبی آسمانی را بر تن کرده‌ام و تلاش می‌کنم از ناهنجاری‌های آن دوری کنم.

هوش مصنوعی: زندگی پر از آرامش و سختی است و مانند موجی در حرکت است. وقتی شادی و غم به سراغ ما می‌آید، نفس ما را به زنجیر می‌کشد.

هوش مصنوعی: جسم و جان به وسیله محبت و ارتباط به هم متصل هستند، اما این پیوند ضعیف است. نمی‌توان در این عمر کوتاه، آرزوی طولانی‌مدت داشت.

هوش مصنوعی: خاک نمی‌تواند مانع زیبایی و ویژگی‌های نیکو ذات من شود. آتش بر اساس میل طبیعی خود به راحتی به سمت آسمان صعود می‌کند.

هوش مصنوعی: من چه جایگاهی دارم و این گروه بی‌ارزش چه جایگاهی دارند؟ چه ارتباطی می‌تواند بین آینه و زانوی فرد نابینا وجود داشته باشد؟

هوش مصنوعی: کسانی که حرف صدق و راست را در دل دارند، مانند نیشتری از الماس تیز و مؤثر هستند. در مقابل، گروهی که باطل و دروغ را می‌پذیرند، ویژگی‌هایی دارند که آن‌ها را از درک حقیقت دور می‌کند.

هوش مصنوعی: با مهربانی اشعب و در ذات خود مردانگی، جعده به حسب ویژگی‌های نیکو و به نسل ابن کثیر.

هوش مصنوعی: صحبت کردن درباره این گروه نادرست و ناپسند است، زیرا نمی‌توان به درستی و به طور شایسته‌ای آن‌ها را توصیف کرد و این کار ظلم به گفته‌ها و نوشتن‌ها خواهد بود.

هوش مصنوعی: در دل پاک تو جایی برای کینه و دشمنی وجود ندارد، همان‌طور که نمی‌توان بر روی صفحه آب نقشی ماندگار به جا گذاشت.

هوش مصنوعی: اگر دوستان به خوبی‌ها و فضایل اخلاقی توجه داشته باشند، کاش به جای اینکه رفتار ناپسند را نشان دهند، از تقصیرات خود دوری کنند.

هوش مصنوعی: وقتی که خداوند سلطنت و قدرت قناعت را به تو عطا کرد، ای کاش رسوایی‌ات در همه جا پخش شود.

هوش مصنوعی: اگر سایهٔ موفقیتت بر تو گسترده شود، آرامش و سکوتی که داری، تو را از شکار کردن نفس و خواسته‌هایت باز نمی‌دارد.

هوش مصنوعی: شعر من مانند لقمه‌ای است که در دست هر آدم بی‌ارزشی قرار گرفته و بی‌جا و بی‌مورد است، همچنان که برای الاغی که به حال مستی است، یک غذای بی‌فایده و بی‌معنی به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به دشواری‌ها و چالش‌های فکری خود اشاره می‌کند. او آرزو دارد که قلمش از این مسیر خطرناک و پر از موانع آزاد شود و بتواند به راحتی به بیان افکارش بپردازد.

هوش مصنوعی: من به هیچ جا نمی‌رسم، چون در حالتی گیج و سردرگم هستم. این حالت من مانند لحظه‌ای است که تیغ به سمت من می‌آید، بی‌خبر از آنچه در پیش است.

هوش مصنوعی: ساقی، بادهٔ رنگین نریز که به این می‌خوارگی و نشئه‌ای که دارم، لطمه‌ای نزند. از میکدهٔ خمّ غدیر، جرعه‌ای به من بده.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر شرابی که ساقی کوثر به من می‌دهد شاد و سرمست شده است، از آن زمان که بدون هیچ نگرانی لب و کامم را از شیر دایه می‌شستند.

هوش مصنوعی: این معجون عشق و محبت است که دل مرا شاد کرده و باعث شده تا در کنار مشکلات و سختی‌ها، همچنان با لبخند به زندگی نگاه کنم.

هوش مصنوعی: من با صفای نصیری شناخته شده‌ام و او با سخاوت و مهربانی‌اش به بندگانش رسیدگی می‌کند. نگران نیستم، زیرا در دو جهان، او را پشتیبان خود دارم.

هوش مصنوعی: احساس غرور و عزت نفس باعث می‌شود که از وجود و مقام خود درخشانی و زیبایی را احساس کنم و حتی به بالاترین نقاط، مانند خورشید، افتخار کنم.

هوش مصنوعی: در مقابل چشمان من، که به خوشبختی و شانس او نگاه می‌کند، مانند گردی در دستان باد است، سلیمان و تخت پادشاهی‌اش.

هوش مصنوعی: ای سرور و بنده نواز، دل من به خاطر تو شاد است. نگذار که در غم روزگار گرفتار شوم.

هوش مصنوعی: من آن خدمتگزار سالخورده‌ای هستم که مانند کمان دراز و قد بلند بوده‌ام، و چشم و دل کسی که به مقام و شایستگی‌ام اعتنا نمی‌کند، هدف تیر من است.

هوش مصنوعی: وقتی که قلمم را به حرکت درآوردم، مانند این است که از اصل و ریشه‌اش بر خلاف بوم من رویی تیره و سیاه به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: دل من از مکان‌هایی که عبادت برای بتان انجام می‌شود، ناخوشایند است. این احساس ناخوشایند مانند فشار در سینه‌ام است که مرا به لب ناله و فریاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر در جو و محیط آن جا بگردید، متوجه می‌شوید که همه ی آثار و نشانه‌های خیانت و فریب در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: من به بزرگواری‌ها و کرم‌های تو امید دارم که از این وضعیت نجات یابم، وگرنه در برابر این دشمنان زمانه، بسیار سختی و رنج را متحمل می‌شوم.

هوش مصنوعی: دست و دل من از فقر و تنگ‌دستی خسته شده و نمی‌خواهد زیر بار کارهای نادرست برود، چون می‌خواهم در برابر سختی‌ها و مشکلات مثل طوفانی که بر سطح آب می‌زند، ایستادگی کنم.

هوش مصنوعی: مشکلات و چالش‌ها بر ما نازل شده و دل‌های ما آشفته است، اما کارهای ساده و آسان از طرف خدا بر ما آسان خواهد بود و این پیام بشارت و هشدار را دارد.