هوش مصنوعی: اگر به خون من آلودی، باید جانم را نثار کنی؛ من همه چیزم را فدای این می کنم تا تو به خواسته‌ات نرسی.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات باید با یک نوازش، دل ناآرام و بی‌تاب من را آرام کنی و دستت را به آرامی بر روی آن بکشانی.

هوش مصنوعی: در این شهر همه مرا می‌شناسند، اما به خاطر حال خرابم و خستگی‌ام، هیچ کمکی نمی‌کنم مگر آنکه شهریار دست یاری به من دراز کند.

هوش مصنوعی: علی، شیر خدا، ولی و سرپرست است که اگر کسی بخواهد به خود او ظلم کند، حوادث زمانه در دست اوست و او می‌تواند از خود دفاع کند.

هوش مصنوعی: اگر جریان محبت او به شدت وخروج کند، هرگز به آتش پنبه زار نخواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگر در میان ولایت، پیوند و انسجامی وجود نداشت، هرگز این نه، این هفت و این چهار دست به هم نمی‌رسیدند.

هوش مصنوعی: نقشی که بر زمین پای او افتاده، به چه دلیلی این‌قدر زیبایی و ناز دارد؟ او قصد دارد این محدودیت‌ها را بشکند و به جلو برود.

هوش مصنوعی: اگر خورشید از لبه‌ی هلالی در حال طلوع کند، در این صورت دستش را از روی تمامی افتادگی‌ها و کمبودها به جلو می‌آورد.

هوش مصنوعی: اگر لطف و محبت او به کسی برسد و او را جاودان کند، هرگز دچار مشکلات و عذاب‌ها نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر به سایه حمایت او پناه نبرم، در کارگاه خلقت هیچ چیز به دست نخواهد آمد.

هوش مصنوعی: وقتی که به پرهیزکاری و تقوای انسان سخن می‌گویند، مانند این است که در مقابل زیبایی و جذابیت معشوق دچار تردید و حیرانی می‌شود، همان‌طور که شانه در مواجهه با موهای پر پیچ و تاب یار به سختی و خشکیدگی می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی که موج دریا برمی‌خیزد و کف‌هایش را به سمت بالا می‌زند، نعمت‌های او به مانند دست‌هایی که از مرجان ساخته شده‌اند، بر سر ما降 می‌ریزد.

هوش مصنوعی: اگر قدرت او به میدان نیاید، نمی‌تواند ترکیب‌ها را ایجاد کند و رشته‌ها و تارهای مختلف در هم نخواهد آمیخت.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی چهره‌اش به وصف درآید، هنر کلام قادر است تا از قلمی که تصویرش را ترسیم می‌کند، معنی بگیرد.

هوش مصنوعی: روز روزی که تو همگی از کار و تلاش خسته و ناامید بودید، او به میدان آمد و دست و بازوی قهرمانان را به یاری گرفت تا بار دیگر قدرت و شجاعت را در میدان نشان دهد.

هوش مصنوعی: ای مدّعی، بگو که چه کسی غیر از حریفان دیگر می‌تواند در میدان نبرد دستت را بگیرد و تو را یاری کند؟

هوش مصنوعی: بیت به این معناست که فردی که از رحمت و لطف خدا بهره‌مند نمی‌شود، مانند درختی است که بی‌بار و بی‌ثمر است. این شخص مانند بیدی است که در زندگی‌اش نشانه‌ای از باروری و حیات ندارد و به دلیل نداشتن فیض و برکت، زندگی‌اش خالی از ارزش و نتیجه است.

هوش مصنوعی: اگر نرگس، بواسطه‌ی عشقش، ذره‌ای از زیبایی‌اش را به نمایش بگذارد، تمامی خواب و بی‌خبری‌ها به یک‌باره از چشمان او می‌روبند.

هوش مصنوعی: من آن کسی هستم که به خاطر تعریف و تمجید تو، صدای زیبای مرا با هزاران دست به گوش همه می‌رساند.

هوش مصنوعی: دل من از درد و سوختگی ناشی از غم به خون تبدیل شده است، آنقدر که زیبایی‌های زندگی را تحت تاثیر قرار داده و شادابی و طراوت آن را گرفته است. به طوری که به دوری از خوشبختی و زیبایی‌ها دچار شده‌ام.

هوش مصنوعی: من بر بالای فرق سر تو از قدرت ایستاده‌ام و به خاطر تو به درگاهت چنان بنده‌ای که پایم به زنجیر بسته شده، دست یازیده‌ام.

هوش مصنوعی: در مراسم من، روح بوفراس به صورت پیاده حرکت کرد و بر روی کاغذ من تأثیر گذاشت تا این که من سوار شدم و آماده‌ام.

هوش مصنوعی: مانا کجایی که من اینجا هستم با این قلم و این نبرد؟ انگار قلم هنرمند به کار افتاده است.

هوش مصنوعی: در جایی که افکار و خیالات من زیر فشار قرار می‌گیرند، حوری به نشانه شرمندگی من، دستش را بر روی صورتش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در دل این شعر غم‌های بسیاری نهفته است، ولی کمال نتوانست این الماس گران‌بهاتر را به دست آورد.

هوش مصنوعی: سلمان بارها به چشمهٔ فکر خود پا گذاشت، اما نتوانست به گفتاری شیرین و دل‌نشین دست یابد.

هوش مصنوعی: من در آغاز کار، با قلم خود سخن را آغاز کردم و در ادامه، در این بازی که با دوستانم دارم، دوش مرا به چالش کشیدند و در این رقابت، تنها سه یا چهار نفر از یارانم وجود دارند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که زیبایی معشوقه‌ام ارزش بیشتری از هر پاداش مادی دارد و حتی اگر صد بار او را ببوسم، باز هم نمی‌توانم آنچه را که او برای من به ارمغان می‌آورد با چیز دیگری مقایسه کنم. یعنی عشق و زیبایی او به حدی برای من ارزشمند است که هیچ چیزی نمی‌تواند جایگزین آن شود.

هوش مصنوعی: قدرت او به قدری زیاد است که همه را به راحتی تحت تأثیر قرار می‌دهد، مانند اینکه اگر بر دکمه‌ای فشار داده شود، همه چیز به حرکت در می‌آید.

هوش مصنوعی: خامه از حسادت و بدخواهی دیگران رنجیده خاطر شده است و به‌واسطه یک نسیم، بر شاخه‌های چنار لرزشی به وجود آورده است.

هوش مصنوعی: تا کی باید مانند قلم بر سرم زخم خورم؟ باید از این هنر جاودانه، تیغ مشکلات را بدرم.

هوش مصنوعی: با شمشیرم، چه کار می‌تواند کرد زخم زبان بدگویان؟ غافل از اینکه به دمی که به شمشیر معروف است، دست خواهد داد.

هوش مصنوعی: ستایش او را کجا و از سطح پایین تو چه بگویم، حزین، پس در زیر سایه محبتش به اختصار صحبت کن.

هوش مصنوعی: از شدت نیاز، امیدها به وسعت دنیا گشوده شده است و هر شعر من به درگاه خداوندی دست دراز کرده است.

هوش مصنوعی: اگر سرنوشت ضعیفی داشته باشم، اما امید من قوی است. من دست از امیدواری نمی‌کشم.

هوش مصنوعی: دست حمایت تو ای بزرگوار، بر کل جهان اثرگذار است. تو نباید دست‌برداری از حمایت این بندۀ درمانده.