هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این گل که به چشم نیک و بد خارم ازو</p></div>
<div class="m2"><p>رسوا شدهٔ کوچه و بازارم ازو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من می‌خواهم که دست ازو بردارم</p></div>
<div class="m2"><p>دل نگذارد که دست بردارم ازو</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۳۱

این گل که به چشم نیک و بد خارم ازو
رسوا شده کوچه و بازارم ازو
من می خواهم که دست ازو بردارم
دل نگذارد که دست بردارم ازو

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسی عمیق نسبت به یک عشق است که فرد را به شدت تحت تأثیر قرار داده است. شاعر اشاره می‌کند که این عشق، باعث افتخار و رسوایی او در جامعه شده است. با وجود تمایل به رهایی از این احساس، دلش نمی‌گذارد که از آن دست بکشد.

رباعی شمارهٔ ۲۹

رباعی شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: این گل که به چشم من زیبا و زشت است، باعث شده که در کوچه و بازار مورد توجه و افشا قرار بگیرم.

این گل که به چشم نیک و بد خارم ازو

رسوا شدهٔ کوچه و بازارم ازو

هوش مصنوعی: من می‌خواهم از او فاصله بگیرم، اما قلبم اجازه نمی‌دهد که از او جدا شوم.

من می‌خواهم که دست ازو بردارم

دل نگذارد که دست بردارم ازو

رباعی شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده