هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از عشق کز اوست بر لبم مهر سکوت</p></div>
<div class="m2"><p>هر دم رسدم بر دل و جان قوت و قوت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من بندهٔ عشق و مذهب و ملت من</p></div>
<div class="m2"><p>عشق است و علی ذالک احیی و اموت</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۴

از عشق کز اوست بر لبم مهر سکوت
هر دم رسدم بر دل و جان قوت و قوت
من بنده عشق و مذهب و ملت من
عشق است و علی ذالک احیی و اموت

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت‌ها بیان می‌کند که عشق منبع سکوت و آرامش اوست. عشق به صورتی مستمر به دل و جان او نیرو می‌بخشد. او خود را بنده عشق می‌داند و معتقد است که زندگی و مرگش به عشق وابسته است. در واقع، عشق برای او همه‌چیز است و بر اساس آن می‌زیسته و می‌میرد.

رباعی شمارهٔ ۲

رباعی شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: عشق باعث شده است تا سکوتی دلنشین بر لبانم نشیند و همواره این احساس قدرتمند بر دل و جانم تاثیر می‌گذارد.

از عشق کز اوست بر لبم مهر سکوت

هر دم رسدم بر دل و جان قوت و قوت

هوش مصنوعی: من عاشق عشق هستم و باورها و ملیت من نیز عشق می‌باشد. به همین دلیل زندگی می‌کنم و می‌میرم.

من بندهٔ عشق و مذهب و ملت من

عشق است و علی ذالک احیی و اموت

رباعی شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده