هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>اکنون که زمین شد ز بهاران همه گل</p></div>
<div class="m2"><p>صحرا همه سبزه کوهساران همه گل</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از فرقت توست در دل ما همه خار</p></div>
<div class="m2"><p>وز طلعت تو به چشم یاران همه گل</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۲۴

اکنون که زمین شد ز بهاران همه گل
صحرا همه سبزه کوهساران همه گل
از فرقت توست در دل ما همه خار
وز طلعت تو به چشم یاران همه گل

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به زیبایی‌های طبیعت در فصل بهار اشاره می‌کند و می‌گوید که زمین پر از گل و سبزه شده است. اما از سوی دیگر، او از غم و خار در دل خود به خاطر دوری محبوبش صحبت می‌کند. در واقع، در دل او به خاطر جدایی از محبوب، درد و خار وجود دارد، ولی زیبایی محبوبش در چشمان دوستانش همچنان گل است.

رباعی شمارهٔ ۲۲

رباعی شمارهٔ ۲۳

هوش مصنوعی: اکنون که با آمدن بهار، زمین پر از گل و گیاه شده است، دشت‌ها و کوه‌ها همه سرسبز و گل‌باران هستند.

اکنون که زمین شد ز بهاران همه گل

صحرا همه سبزه کوهساران همه گل

هوش مصنوعی: شکستگی و درد دوری تو در دل ما مانند خار است و زیبایی چهره‌ات در نگاه دوستان مانند گل می‌درخشد.

از فرقت توست در دل ما همه خار

وز طلعت تو به چشم یاران همه گل

رباعی شمارهٔ ۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها