هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر شب به تو با عشق و طرب می‌گذرد</p></div>
<div class="m2"><p>بر من زغمت به تاب و تب می‌گذرد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو خفته به استراحت و بی تو مرا</p></div>
<div class="m2"><p>تا صبح ندانی که چه شب می‌گذرد</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 6712 - هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰

رباعی شمارهٔ ۱۱

هر شب به تو با عشق و طرب می گذرد
بر من زغمت به تاب و تب می گذرد
تو خفته به استراحت و بی تو مرا
تا صبح ندانی که چه شب می گذرد

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر بیان می‌کند که شب‌ها با عشق و شادی به یاد معشوق می‌گذرد، اما او در غم و عذاب به سر می‌برد. معشوق در آرامش خواب است و شاعر تا صبح از درد و غمش بی‌خبر است.

رباعی شمارهٔ ۹

رباعی شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: هر شب من با عشق و شادی به یاد تو می‌گذرد، اما در عوض غم تو باعث بی‌قراری و رنج من می‌شود.

هر شب به تو با عشق و طرب می‌گذرد

بر من زغمت به تاب و تب می‌گذرد

هوش مصنوعی: تو خوابیده‌ای و در عالم استراحت هستی، اما من بدون تو تا صبح نمی‌دانم که این شب چقدر دشوار و سخت می‌گذرد.

تو خفته به استراحت و بی تو مرا

تا صبح ندانی که چه شب می‌گذرد

رباعی شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده