هاتف اصفهانی » دیوان اشعار » ماده تاریخ‌ها » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خان احمد دون کز ستم و ظلم پیاپی</p></div>
<div class="m2"><p>بر خلق رساندی الم و رنج دمادم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن فتنهٔ عالم که ز ظلم و ستمش بود</p></div>
<div class="m2"><p>بس سینه پر از آتش و بس دیده پر از نم</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>نزدیک به آن شد که زهم ریزد و پاشد</p></div>
<div class="m2"><p>از فتنهٔ او سلسلهٔ عالم و آدم</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>صد شکر که شد کشته به خواری و ز قتلش</p></div>
<div class="m2"><p>پر گشت ز شادی دل خلقی، تهی از غم</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>چون بهر مکافات و سزای عمل خویش</p></div>
<div class="m2"><p>بربست به آهنگ سقر رخت ز عالم</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>بودم پی تاریخ که پیر خردم گفت</p></div>
<div class="m2"><p>بنویس که خان احمد دون شد به جهنم</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰ - تاریخ مرمت گلدستهٔ قم

خان احمد دون کز ستم و ظلم پیاپی
بر خلق رساندی الم و رنج دمادم
آن فتنه عالم که ز ظلم و ستمش بود
بس سینه پر از آتش و بس دیده پر از نم
نزدیک به آن شد که زهم ریزد و پاشد
از فتنه او سلسله عالم و آدم
صد شکر که شد کشته به خواری و ز قتلش
پر گشت ز شادی دل خلقی تهی از غم
چون بهر مکافات و سزای عمل خویش
بربست به آهنگ سقر رخت ز عالم
بودم پی تاریخ که پیر خردم گفت
بنویس که خان احمد دون شد به جهنم

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

خان احمد دون کز ستم و ظلم پیاپی

بر خلق رساندی الم و رنج دمادم

آن فتنهٔ عالم که ز ظلم و ستمش بود

بس سینه پر از آتش و بس دیده پر از نم

نزدیک به آن شد که زهم ریزد و پاشد

از فتنهٔ او سلسلهٔ عالم و آدم

صد شکر که شد کشته به خواری و ز قتلش

پر گشت ز شادی دل خلقی، تهی از غم

چون بهر مکافات و سزای عمل خویش

بربست به آهنگ سقر رخت ز عالم

بودم پی تاریخ که پیر خردم گفت

بنویس که خان احمد دون شد به جهنم

شمارهٔ ۹

اطلاعات