هوش مصنوعی: حیف است از حاجی ابراهیم، آن فرد باهوش و روشن‌ضمیر که از مادرش در هنگام نزول روزگار، با ایمان و مذهب به دنیا آمده است.

هوش مصنوعی: ای کاش و افسوس بر آن شمعی که صبح زود بیدار می‌شد و دلش به خاطر ترس از خداوند پر از آتش بود و چشمانش پر از اشک.

هوش مصنوعی: شما می‌توانید از این نخل بلند و ثمربخش در باغ دنیا حسرت بخورید که به سبب باد مرگ، قامتش خم شده است.

هوش مصنوعی: دل او از این خانه‌ی کوچک و محدود به شدت ناراحت است و روحش با اشتیاق به سوی بهشت و دنیای زیبایی پرواز می‌کند.

هوش مصنوعی: روح او به سوی باغ‌های بهشت پرواز کرد و دوستانش از شدت غم و اندوه، اشک‌هایشان مانند سیل جاری شد.

هوش مصنوعی: زمانی که از دنیای پر از غم و رنج خارج شد و به سرزمین خوشبختی و سعادت در بالاترین درجه رفت، دلش شاد و خوشحال بود.

هوش مصنوعی: دبیر با قلم خود خبر از وفات حاجی ابراهیم را نوشت و یاد کرد که او به بهشت رفت.