هوش مصنوعی: از محمدعلی، آن گل باغ بدون خار، افسوس می‌خورم که او در جوانی از دنیا رفت و به سوی عقب یعنی گذشته برگشت.

هوش مصنوعی: ناگهان از این باغ رفت و هیچ گلی از آن نچید، چون بیداد زمانه، تیزی مرگ را به نمایش گذاشت.

هوش مصنوعی: جوانی به خاطر غم و اندوهی که دارد، به شدت تحت تاثیر قرار گرفته و این باعث شده که هم پیران و هم جوانان از وضعیت او ناراحت شوند. درد و رنج او به حدی است که اشک‌هایش همچون خون از چشمش جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: زمان به چرخش خود ادامه داد و ناگهان ستاره‌ای از خاک برخاست، سپس دوباره به سوی غبار بازگشت.

هوش مصنوعی: موجی در دریا به وجود آمد و ناگهان یک گوهر از دل آن موج بیرون آمد، ولی دوباره به سمت دریا بازگشت.

هوش مصنوعی: روح او که درختی بزرگ و آباد شده بود، از این قفس تنگ و محدود خارج شد و به سمت بهشتی زیبا و دل‌انگیز پرواز کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که از این دنیای پر از غم و اندوه خداحافظی کرد، به خاطر شوق و عشقی که داشت، روح او به سمت مکان روح‌افزا و بهشتی پرواز کرد.

هوش مصنوعی: قلم بر روی سنگ قبر او نوشت که محمدعلی با تأسف از دنیا رفت و داستان زندگی‌اش را ثبت کرد.