هوش مصنوعی: میرزا صادق، انسانی گران‌قدر و با فضیلت است که دارای افتخار و شرافت بالایی است و منبعی از generosity و بخشندگی به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: کسی که در روز و شب، از دست بخشنده‌اش برکات و نعمت‌ها به همه بی‌نصیب‌ها می‌رسد و فیض او به هر نیازمندی می‌رسد.

هوش مصنوعی: او شب و روز در انتظار نعمت‌های الهی بود و در نهایت به واسطه‌ی لطف خدا، آرزوهایش برآورده شد.

هوش مصنوعی: از سمت افق، ستاره‌ای درخشان پدیدار شد که باعث شده مهتاب و خورشید از آن نور و روشنی دریافت کنند.

هوش مصنوعی: صدف درخشان و ارزشمندی را به وجود آورد که هم از نظر زیبایی منحصر به فرد است و هم از نظر مقام و ارزش، بی‌نظیر و بی‌قیمت می‌باشد.

هوش مصنوعی: از چمن، درخت بلندی به زیبایی و تازگی روییده شده است، مانند خضر، که در کنار آب زنده و جاویدان قرار دارد.

هوش مصنوعی: در باغ، گلی تازه و خوشبو شکوفه زده است. عطر دلپذیرش و زیبایی ظاهری‌اش، جان‌افزا و جذاب است.

هوش مصنوعی: از وجود او، کودکی شاداب و خوش قیافه به دنیا آمد، با قد بلند، صورت زیبا و چهره‌ای چون خورشید و ماه.

هوش مصنوعی: سرو به خاطر قامت بلندش و گل به خاطر زیبایی‌اش به همدیگر حسادت می‌کنند. گل به دلیل زیبایی چهره‌اش از قامت سرو شرمنده است و سرو به خاطر جذابیت و صفای درونش از گل غبطه می‌خورد.

هوش مصنوعی: هر سو از عطر او پر شده است، همچون مشک که در روز و شب پخش می‌شود. نسیم صبحگاهی جیبش پر از بوی اوست و دامن باد جنوبی نیز از این عطر آکنده است.

هوش مصنوعی: به خاطر خوبی‌ها و نام نیکش، برای او خواستند که دارای نامی خوب باشد، اما در پایان، قضا و تقدیر به گونه‌ای رقم خورد که محمدرضا، انتخاب او شد.

هوش مصنوعی: زمانی که به خوشبختی وارد این دنیا شد و چهره‌اش مانند جان، بر چهره دوستان نور افشاند.

هوش مصنوعی: شخصی که به شادابی و خوشبختی دست یافته، نام و یاد خود را در تاریخ ثبت کرده است و به امید موفقیت و کامیابی برای محمدرضا اشاره دارد.