هوش مصنوعی: در این باغ، بلبل به زیبایی و شور زندگی می‌خواند، اما ناگهان آتش زندگی خاموش می‌شود و آسمان از این آواز زیبا ساکت می‌گردد.

هوش مصنوعی: ناگهان از زیبایی‌های دل‌نواز دست کشید و افسوس که در نهایت بی‌صدا شد و از آوای دل‌انگیز ناامید گردید.

هوش مصنوعی: صحبت و دل‌نوازی از جانب اهل دل به وجود آمد و سایه‌ی رحمت از سر اهل خدا برداشت شد. آنگاه آهی بلند برکشید.

هوش مصنوعی: صبح که شد، به خاطر چرخش ستاره‌ها، شب مثل عصر شد. فریاد روز دنیا بلند شد و نور خورشید و ماه از دور ناپدید شد و همه چیز تاریک و سیاه شد.

هوش مصنوعی: آرزوهای ما بسیار بزرگ و وسیع است، اما عمر شخص مورد نظر بسیار کوتاه و محدود می‌باشد. افسوس!

هوش مصنوعی: او به تنهایی تصمیم به راه رفتن گرفت و هیچ‌یک از دوستانش را با خود نبرد، به‌ویژه اینکه من تنها کسی هستم که با خودم مانند یک خدمتکار همراهی می‌کنم.

هوش مصنوعی: دل آشکارا احساساتش را با کسی در میان نگذاشت و رازهایش را از نزدیکان پنهان کرد و رفت. هیچ‌کس از آن رازهای پنهان باخبر نشد و تنها افسوس به دل ماند.

هوش مصنوعی: غافل از اینکه تقدیر و زمانه به او سختی می‌دهد، او به تله‌ای افتاده که گرگی به نام مرگ در کمین اوست. حالا او که روزگاری طاقت‌فرسا و سختی را تجربه کرده است، به یک موجود ضعیف و آسیب‌پذیر تبدیل شده است، در حالی که این تقدیر با فریبندگی و نیرنگ مانند روباهی به دنبال اوست.

هوش مصنوعی: اگرچه یوسف به چاه افتاد، اما بالاخره از آن بیرون آمد. اما من، مانند یوسف، در این چاه غم و اندوه به انتظار می‌مانم تا همیشه.

هوش مصنوعی: وقتی به سوی بهشت پرواز کرد، در ماتم او، دل و جان همگان، چه گدا و چه شاه، به آسمان رفت.

هوش مصنوعی: قلم پیامبر از روی تاریخ سال وفاتش نوشت و بلبل این باغ شروع به ناله و آه کشید.