هوش مصنوعی: دو چشمم از دوری آن محبوب عزیز، اشک می‌ریزد. آن محبوبی که لب‌هایش مانند لعل، درخشنده و با ارزش است و موهایش مثل عطر عنبر، خوشبو و دلنشین است.

هوش مصنوعی: چطور می‌توان زیبایی چهره‌ات را توصیف کرد؟ چون زیبایی تو آنقدر بلند و درخشان است که حتی ماه هم در مقابل تو کوچک به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر پیکان عشق او به من مهربانی کند، حرام باشد، چون من از زخم‌های عمیق و دردناک ناشی از ابروی کمانی او ناله می‌زنم.

هوش مصنوعی: غم خود را در سینه‌ام پنهان کرده‌ام، اما ای ساده‌لوح، این راز در دنیا آشکار است و من گمان می‌کنم که هنوز پنهان است.

هوش مصنوعی: در این باغ، به پای هر درخت صنوبر، اشکی از چشمانم بر اثر حسرتی که به خاطر بلندی آن سرو دارم، جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: بیایید با کلامی دلنشین و شیرین صحبت کنیم، چرا که مانند نیشکر، که خود شیرین است، زبان ما نیز می‌تواند شوری و شیرینی را به خوبی منتقل کند.