هوش مصنوعی: هر شب، ناله و دل‌تنگی من به قدری عمیق و دردآور است که نمی‌توانم آن را به زبان بیاورم؛ این دل‌تنگی ناشی از دوری یاری است که توصیفش را نمی‌توانم به کلمات درآورم.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبای تو، ای ستاره‌ی درخشان، برای من مانند روز روشنی است که در شب تاریک وجودم می‌تابد و هیچ کلامی نمی‌تواند این احساس را به درستی بیان کند.

هوش مصنوعی: تو مانند گلی و محله‌ات گلستانی است. اما در گلستان تو رقیبی وجود دارد که مانند خاری است و نمی‌توان از آن سخن گفت.

هوش مصنوعی: چشمان زیبا و پرطراوت یار من مانند آهو است، اما این آهو، آهوئی است که به راحتی شکار نمی‌شود و نمی‌توان درباره‌ی آن به سادگی صحبت کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که زنگ جرس به صدا درمی‌آید، اگر دلم بی‌دلیل از غم تو نگیرد، باید بگویم که عشق تو باری است که نمی‌توان درباره‌اش سخن گفت.

هوش مصنوعی: گوشی که در دلش درد و رنجی سنگین دارد، مانند لاله‌ای آتش‌زده است. این دل آکنده از حسرت و جراحتی عمیق است که ناشی از زیبایی و لطافت موجودی است، به طوری که نمی‌توان درباره‌اش بیان کرد.