اگرچه شهرت هاتف اصفهانی بیشتر بواسطه ترجیع بند معروفش هست که انصافاً در نهایت زیبایی است، اما در بین غزلها و تک بیت های عارفانه اش هم می توان زیبایی هایی را دید. مثل همین تک بیت اینجا که به نظرم ساده و در عین حال زیباست و یا غزل زیبای دیگرش که علیرضا افتخاری در کاست امان از جدایی خوانده است:
کجایی در شب هجران کجایی که زاری های من بینی
چو شمع از چشم گریان اشکباری های من بینی
.
.
کجایی ای قدح ها از کف اغیار نوشیده
که از جام غمت خونابه باری های من بینی
..
و الاآخر