هوش مصنوعی: لبان تو را چون جواهری درخشان بپوشان، زیرا به شوق و عشق تو، جانم را فدای آن دو لعل ارزنده می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر در غیاب تو باشم، به خاطر پول و ثروت دنیا خود را می‌آلایم و آن را به دیگران می‌دهم.

هوش مصنوعی: دل من از نگرانی او آرام نمی‌گیرد، اگر چشمی اشکی بریزد، باید آن را پنهان کنم.

هوش مصنوعی: آیا به یاد می‌آوری روزی را که از درد و رنج و مشکلات خلاص شوم و امکان داشته باشد غم دوری از وطن را از دل بیرون کنم؟

هوش مصنوعی: من به دنبال کسی هستم که مانند سرو زیبایی داشته باشد و وقتی او را ببینم، تمام دارایی و عشق خود را به پایش بریزم.