هوش مصنوعی: ای گل، از من نپرس که چگونه از باغ تو رفته‌ام. چون بلبل که با ناله و گریه از این چمن دور شده، من نیز با اندوه فراوان رفتم.

هوش مصنوعی: دلم را به محبت دیگران نسپردم، اما از بس در خیابان تو با بی‌مهری روبرو شدم، ای بی‌محبت، از آنجا دور شدم.

هوش مصنوعی: من بلبل تنها و غمگینی هستم که به خاطر ظالمانی که گل‌ها را چیده‌اند، در دل خود خاری از عشق دارم و از باغ گل دور افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: من آن پرنده‌ای هستم که از شدت غم و درد، به خاطر مشکلاتی که از طرف شما به من تحمیل شده، از باغ تو دور شدم.

هوش مصنوعی: در دوران جوانی امیدی به عشق تو داشتم و برای آن همه چیز را فدای تو کردم، اما اکنون که به پیری رسیده‌ام، ناامید از راهی که به سوی تو بودم، از کنار تو دور می‌شوم.

هوش مصنوعی: من از آن گل که بی‌خار است جز محبت و وفا چیزی ندیدم، اما به خاطر ستم و بی‌وفایی باغبان از باغ بیرون رفتم.

هوش مصنوعی: از شدت بی‌مهری آسمان و بدی‌هایی که در زندگی دیدم، به این نتیجه رسیدم که از دوستان و یاران وطنم دل بکنم و به اصفهان بروم.