غزل شمارهٔ ۵۳
سرو قدی که بود دیدهٔ دلها به رهش
نیست جز دیدهٔ صاحبنظران جلوه گهش
آه از آن شوخ که سرگشته به صحرا دارد
وحشیان را نگه آن آهوی وحشی نگهش
غزل شمارهٔ ۵۲: پس از چندی کند یک لحظه با من یار دورانشغزل شمارهٔ ۵۴: غم عشق نکویان چون کند در سینهای منزل
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
سرو قدی که بود دیدهٔ دلها به رهش
نیست جز دیدهٔ صاحبنظران جلوه گهش
هوش مصنوعی: در اینجا به زنی با قد و قامت زیبا اشاره شده است که دیگران فقط با چشمان عمیقنگر و دانا میتوانند زیباییاش را درک کنند. زیبایی او برای عدهای خاص قابل مشاهده است و سایرین از دیدن آن محروماند.
آه از آن شوخ که سرگشته به صحرا دارد
وحشیان را نگه آن آهوی وحشی نگهش
هوش مصنوعی: او میگوید که آهوی بازیگوشی در صحرا سرگردان است و به وحشیان نگاه میکند. این آهو به خاطر زیبایی و شجاعتش در میان دیگر موجودات وحشی جلب توجه میکند.