غزل شمارهٔ ۲۲
ای باده ز خون من به جامت
این می به قدح بود مدامت
خونم چو می ار کشی حلالت
می بی من اگر خوری حرامت
مرغان حرم در آشیانها
در آرزوی شکنج دامت
بالای بلند خوش خرامان
افتادهٔ شیوهٔ خرامت
ماه فلکش ز چشم افتاد
دید آنکه چو مه به طرف بامت
نالم که برد بر تو نامم
آن کس که ز من شنید نامت
هر کس به غلامی تو نازد
هاتف به غلامی غلامت
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعلن فعولن (هزج مسدس اخرب مقبوض محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ای باده ز خون من به جامت
این می به قدح بود مدامت
هوش مصنوعی: ای شراب، از خون من در جام تو این می در ظرف باقی میماند.
خونم چو می ار کشی حلالت
می بی من اگر خوری حرامت
هوش مصنوعی: اگر خون من را مانند شراب بریزی، من بر تو حلال میشوم، ولی اگر بخوریام، برایت حرام خواهد بود.
مرغان حرم در آشیانها
در آرزوی شکنج دامت
هوش مصنوعی: پرندگان حرم در لانههای خود در پی کسب محبت و نوازش تو هستند.
بالای بلند خوش خرامان
افتادهٔ شیوهٔ خرامت
هوش مصنوعی: در مکانی مرتفع و زیبا، افرادی با ظاهری دلنشین و با وقار در حال حرکت هستند.
ماه فلکش ز چشم افتاد
دید آنکه چو مه به طرف بامت
هوش مصنوعی: ماه از چشمانش افتاد و دید که همانند ماه به سمت بام تو آمده است.
نالم که برد بر تو نامم
آن کس که ز من شنید نامت
هوش مصنوعی: ناله میکنم که کسی که نام من را شنیده، نام تو را بر او تأثیر گذاشته است.
هر کس به غلامی تو نازد
هاتف به غلامی غلامت
هوش مصنوعی: هر کسی به داشتن تو افتخار میکند، در حالی که خود تو به داشتن غلامت افتخار میکنی.