هوش مصنوعی: لبم خاموش است، زیرا خواستن چیزی از یار از ادب خارج است.

هوش مصنوعی: حکیم جام جم و آب خضر وقتی سخن می‌گوید، به چیزی اشاره می‌کند که منظورش جام شیشهای و شراب عنابی است.

هوش مصنوعی: من ناراحت نمی‌شوم اگر حرفی تلخ بزنم، زیرا لبانش که مانند شکر می‌خندند، نشانه‌ای از خنده‌های پنهانی اوست.

هوش مصنوعی: در دل شب که از ظلم تو گلایه می‌کنم، وقتی به اطراف نگاه می‌کنم، صدای دعای تو را می‌شنوم که به همراه ناله‌های نیمه شب در گوشم می‌پیچد.

هوش مصنوعی: با یک نگاه جذاب و فریبندهٔ تو، برخی به نابودی می‌رسند و برخی دیگر احیاء می‌شوند. این واقعیت چقدر شگفت‌انگیز است!

هوش مصنوعی: دل همه را به خود جذب کرده و این نظم و شعر، از زیبایی خاصی برخوردار است. صدای او مانند زبانی شیرین و دلنشین است که به لطافت زبان عجمی و فصاحت و بلاغت زبان عربی می‌ماند.