سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانا تن نالان که نماندست ببر</p></div>
<div class="m2"><p>وین یک دل حیران که نماست ببر</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یا جمله آن دل که ببردی باز آر</p></div>
<div class="m2"><p>یا باقی این جان که بمانده است ببر</p></div></div>

دیوان سید حسن غزنوی به اهتمام سید محمدتقی مدرس رضوی، اساطیر ۱۳۶۲ - سید حسن غزنوی (اشرف) - تصویر ۳۴۳

شمارهٔ ۹۱

جانا تن نالان که نماندست ببر
وین یک دل حیران که نماست ببر
یا جمله آن دل که ببردی باز آر
یا باقی این جان که بمانده است ببر

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی ابراز احساسات عمیق عاشقانه است. شاعر از معشوق خود می‌خواهد که اگر قرار است دل و جان او را بگیرد، یا تمام دل را بازگرداند یا باقی‌مانده جانش را نیز بگیرد. در واقع، او در درد و رنجی عمیق است و از معشوق می‌خواهد که هر کدام از این دو را که می‌خواهد، برایش انجام دهد.

شمارهٔ ۸۹

شمارهٔ ۹۰

هوش مصنوعی: ای جان، تن نالان و گله‌مند را رها کن و این دل حیران و سردرگم را هم به حال خود بگذار.

جانا تن نالان که نماندست ببر

وین یک دل حیران که نماست ببر

هوش مصنوعی: یا تمام دل را که گرفته‌ای، بازگردان، یا باقی‌مانده این جان را هم ببر.

یا جمله آن دل که ببردی باز آر

یا باقی این جان که بمانده است ببر

شمارهٔ ۹۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده