سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر کیسه که بر وفاش جان از دل دوخت</p></div>
<div class="m2"><p>بدرید و به آتش جفا پاک بسوخت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در غصه آنم که کنون گویندش</p></div>
<div class="m2"><p>بیش از همه رایگانم از هیچ فروخت</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

هر کیسه که بر وفاش جان از دل دوخت
بدرید و به آتش جفا پاک بسوخت
در غصه آنم که کنون گویندش
بیش از همه رایگانم از هیچ فروخت

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از درد و رنجی که در وفا و محبت کشیده سخن می‌گوید. او به این نکته اشاره می‌کند که برای عشق و وفایش جان داده، اما در نهایت با ناجوانمردی و بی‌وفایی مواجه شده و از آنچه به دست آورده، حسرت دارد. اکنون او نگران این است که دیگران او را به سادگی و بی‌ارزش می‌شناسند و کارهایی که کرده را بی‌قیمت می‌دانند.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: هر کیسه‌ای که به خاطر وفا و محبت به او گشوده‌ام، با درد و سختی پاره شده و آتش جفا آن را به کلی سوزانده است.

هر کیسه که بر وفاش جان از دل دوخت

بدرید و به آتش جفا پاک بسوخت

هوش مصنوعی: در دل غمگینم که اکنون می‌گویند او از همه چیز بی‌نصیب‌تر است و هیچ چیز به او نمی‌رسد.

در غصه آنم که کنون گویندش

بیش از همه رایگانم از هیچ فروخت

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده