سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۸۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر لحظه کنی دلا یکی درد شکار</p></div>
<div class="m2"><p>وانگه به هزار محنتم بکشی زار</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دانی چکنی مرا به من باز گذار</p></div>
<div class="m2"><p>وین دست عنایت از سر من بردار</p></div></div>

شمارهٔ ۸۸

هر لحظه کنی دلا یکی درد شکار
وانگه به هزار محنتم بکشی زار
دانی چکنی مرا به من باز گذار
وین دست عنایت از سر من بردار

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به درد و رنجی که از دست محبوب متحمل می‌شود اشاره می‌کند. او از محبوبش می‌خواهد که اگر قصد آزار او را دارد، حداقل او را به حال خود رها کند و دست از اذیت کردنش بردارد. این نشان‌دهنده احساس ناامیدی و اندوه شاعر در مواجهه با عشقش است.

شمارهٔ ۸۶

شمارهٔ ۸۷

هوش مصنوعی: هر لحظه دلت با یک درد درگیر است و سپس تو را به هزار مشکل دیگر می‌کشاند و به حالت نزار و زاری می‌رساند. 

هر لحظه کنی دلا یکی درد شکار

وانگه به هزار محنتم بکشی زار

هوش مصنوعی: می‌خواهی با من برخورد کنی، پس از من فاصله بگیر و این لطف و کمک را از سر من بردار.

دانی چکنی مرا به من باز گذار

وین دست عنایت از سر من بردار

شمارهٔ ۸۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده