سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۶۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>این طایفه را چو خویشتن دانستند</p></div>
<div class="m2"><p>خون را می و راز را سخن دانستند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون تجربه چشم خردم باز گشاد</p></div>
<div class="m2"><p>جمله نه چنان بود که می دانستند</p></div></div>

شمارهٔ ۶۹

این طایفه را چو خویشتن دانستند
خون را می و راز را سخن دانستند
چون تجربه چشم خردم باز گشاد
جمله نه چنان بود که می دانستند

هوش مصنوعی: این اشعار بیانگر آن هستند که یک طایفه خود را به خوبی می‌شناسند و ارتباطی عمیق با احساسات و رازهای زندگی دارند. اما با تجربه و دانایی بیشتر، متوجه می‌شوند که واقعیت‌ها و تجربیاتشان به آن سادگی که فکر می‌کردند نیست.

شمارهٔ ۶۷

شمارهٔ ۶۸

هوش مصنوعی: این گروه را چون خود شناختند، خون را به همان اندازه که می‌سنجند، رازها را هم مانند صحبت‌ها می‌شمارند.

این طایفه را چو خویشتن دانستند

خون را می و راز را سخن دانستند

هوش مصنوعی: با کسب تجربه، درک عمیق‌تری پیدا کردم و فهمیدم که اوضاع و احوال به‌گونه‌ای نیست که دیگران تصور می‌کردند.

چون تجربه چشم خردم باز گشاد

جمله نه چنان بود که می دانستند

شمارهٔ ۶۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده