هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به احساسات خود اشاره می‌کند و بیان می‌کند که مانند بادی در صبح، روح و حالش در حال تغییر است و به نوعی از زیبایی و تازگی دور افتاده. او همچنین از حس و حال زردی و پژمردگی صحبت می‌کند که از دست رفته یا باقی‌مانده است. به طور کلی، حس دلتنگی و فقدانی را در وجود خود حس می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کس را که در زندگی نگاه می‌کنم، از او دلسوزتر و نیازمندتر به نظر می‌رسد. و در عین حال، درد من همچنان باقی است و هیچ کمکی به من نمی‌کند.