شمارهٔ ۵۲
حاشا که قبول خلقت از ره ببرد
کایام گهی بیارد و گه ببرد
برجاه مکن تکیه که آسیب دلی
نور از خورشید و رونق از مه ببرد
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
حاشا که قبول خلقت از ره ببرد
کایام گهی بیارد و گه ببرد
هوش مصنوعی: هرگز نمیتوان قبول کرد که خلقت از مسیر خود منحرف شود، زیرا گاهی به ما فرصتی میدهد و گاهی آن را میگیرد.
برجاه مکن تکیه که آسیب دلی
نور از خورشید و رونق از مه ببرد
هوش مصنوعی: به چیزی که بسیار به آن وابستهای تکیه نکن، چرا که آسیبهای دل و عشق میتواند از نور خورشید و روشنی ماه بگذرد و از آنها بگذرد.