سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا مریم وقت شد هوا جوی بهشت</p></div>
<div class="m2"><p>گشتند فرشتگان دعا گوی بهشت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن تشنه چو سیر آب شد از جوی بهشت</p></div>
<div class="m2"><p>می آیدم از خاک درش بوی بهشت</p></div></div>

دیوان سید حسن غزنوی به اهتمام سید محمدتقی مدرس رضوی، اساطیر ۱۳۶۲ - سید حسن غزنوی (اشرف) - تصویر ۳۳۶

شمارهٔ ۳۳

تا مریم وقت شد هوا جوی بهشت
گشتند فرشتگان دعا گوی بهشت
آن تشنه چو سیر آب شد از جوی بهشت
می آیدم از خاک درش بوی بهشت

هوش مصنوعی: در این شعر، مریم زمانی که به قدری منتظر شد که هوا بهشتی شود، فرشتگان برای او دعا کردند. او از شوقی که داشت، به اندازه‌ای سیراب شد که بوی بهشت از خاک درش به مشامش رسید.

شمارهٔ ۳۱

شمارهٔ ۳۲

هوش مصنوعی: زمانی که مریم به دنیا آمد، فرشتگان در حال دعا و درخواست بودند و بهشتی زیبا و خوشبو شکل گرفت.

تا مریم وقت شد هوا جوی بهشت

گشتند فرشتگان دعا گوی بهشت

هوش مصنوعی: بعد از اینکه آن شخص تشنه از آب جوی بهشت سیراب شد، بوی بهشت را از زمین در ورودی آن احساس کردم.

آن تشنه چو سیر آب شد از جوی بهشت

می آیدم از خاک درش بوی بهشت

شمارهٔ ۳۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده