سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای چشم من از نقش رخت دفتر آب</p></div>
<div class="m2"><p>آورده غمت راز دلم برسر آب</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من سوخته ام تو آب داری آری</p></div>
<div class="m2"><p>جان را از فراتش بود و گل بر آب؟</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 12145 - سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

ای چشم من از نقش رخت دفتر آب
آورده غمت راز دلم برسر آب
من سوخته ام تو آب داری آری
جان را از فراتش بود و گل بر آب

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر احساسات عمیق خود را نسبت به عشق و غم بیان می‌کند. او به چهره محبوب اشاره می‌کند که چون نقشی زیباست، و می‌گوید که غم او را به پرچم عشقش گره زده است. شاعر از سوختگی دل خود صحبت می‌کند و بیان می‌کند که محبوبش مانند آب، روح او را تازه و زنده نگه‌داشته است.

شمارهٔ ۱

شمارهٔ ۲

هوش مصنوعی: ای چشم من، تصویری از چهره‌ات را مانند دفتری در آب به تصویر کشیده‌ام و غم دل خود را بر روی آب به نمایش گذاشته‌ام.

ای چشم من از نقش رخت دفتر آب

آورده غمت راز دلم برسر آب

هوش مصنوعی: من در آتش عشق سوخته‌ام، ولی تو زندگی و آرامش داری. آیا جان من از آب فراوانی که تو داری سیراب نمی‌شود؟

من سوخته ام تو آب داری آری

جان را از فراتش بود و گل بر آب؟

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده