سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در رزمت و بزمت ای شه عدل پرست</p></div>
<div class="m2"><p>شش چیز ز شش چیز بنازد پیوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تیغ از کف و رایت از صف و تیر از شست</p></div>
<div class="m2"><p>تاج از سرو تخت از قدم و جام از دست</p></div></div>

شمارهٔ ۱۸

در رزمت و بزمت ای شه عدل پرست
شش چیز ز شش چیز بنازد پیوست
تیغ از کف و رایت از صف و تیر از شست
تاج از سرو تخت از قدم و جام از دست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به صفات و نشانه‌های شجاعت و بزرگی پادشاهی اشاره می‌کند که به عدالت و انصاف معروف است. او از شش چیز یاد می‌کند که نشان‌دهنده قدرت و مقام او هستند: شمشیر از دست، پرچم از صف، تیر از انگشت، تاج از سرو، تخت از قدم و جام از دست. این موارد به نوعی نمادهای قدرت و عظمت او به شمار می‌آیند.

شمارهٔ ۱۶

شمارهٔ ۱۷

هوش مصنوعی: ای پادشاه عدالت‌پرست، در میدان رزم و میهمانی، شش ویژگی از شش چیز به هم پیوسته‌اند که باعث برتری تو می‌شوند.

در رزمت و بزمت ای شه عدل پرست

شش چیز ز شش چیز بنازد پیوست

هوش مصنوعی: این جمله به تصویرسازی قدرت و شجاعت اشاره دارد، به این معنا که همچون جنگجویی قوی و باعزم، توانایی داشته و همه ابزارها و نشانه‌های اقتدار را در اختیار دارد. او دارای سلاح‌های گوناگون و نشانه‌هایی از حکومت و سلطنت است و این همگی نشان‌دهنده‌ی تسلط و قوت او در میدان نبرد و زندگی است.

تیغ از کف و رایت از صف و تیر از شست

تاج از سرو تخت از قدم و جام از دست

شمارهٔ ۱۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده