سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دولت و دین را به سزا شاهنشاه</p></div>
<div class="m2"><p>ای بر عدلت دوام ملک تو گواه</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>امشب می خور که مشتری با همه جاه</p></div>
<div class="m2"><p>بر چرخ به روی تو همی بیند ماه</p></div></div>

شمارهٔ ۱۵۳

ای دولت و دین را به سزا شاهنشاه
ای بر عدلت دوام ملک تو گواه
امشب می خور که مشتری با همه جاه
بر چرخ به روی تو همی بیند ماه

هوش مصنوعی: این شعر به ستایش شاه و حکومت او اشاره دارد. شاعر به دولت و دین، شاهنشاه را تحسین می‌کند و از عدالت او به عنوان نشانه‌ای برای دوام سلطنتش یاد می‌کند. همچنین توصیه می‌کند که امشب باده بنوشد، زیرا ستاره بخت او در آسمان درخشیده و شبی خوش را نوید می‌دهد.

شمارهٔ ۱۵۱

شمارهٔ ۱۵۲

هوش مصنوعی: ای شاه بزرگ، تو نماینده حقیقی دولت و دین هستی و عدالت تو، نشانه‌ای از ماندگاری پادشاهی‌ات است.

ای دولت و دین را به سزا شاهنشاه

ای بر عدلت دوام ملک تو گواه

هوش مصنوعی: امشب بنوش که سیاره مشتری با تمام زیبایی‌اش در آسمان به روی تو می‌نگرد و در کنار تو ماه نیز می‌درخشد.

امشب می خور که مشتری با همه جاه

بر چرخ به روی تو همی بیند ماه

شمارهٔ ۱۵۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده