سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از عمر که بگذشت بلا می بینم</p></div>
<div class="m2"><p>وز چرخ که برکشد جفا می بینم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از هجر در این میان وفا می بینم</p></div>
<div class="m2"><p>باری ز کسان بین که چها می بینم</p></div></div>

شمارهٔ ۱۳۶

از عمر که بگذشت بلا می بینم
وز چرخ که برکشد جفا می بینم
از هجر در این میان وفا می بینم
باری ز کسان بین که چها می بینم

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به تجربه‌های تلخی که با گذر زمان و سختی‌های زندگی به دست آورده اشاره می‌کند. او از مشکلات ناشی از حوادث روزگار و جدایی‌ها صحبت می‌کند، اما در میان این دردها و سختی‌ها، نشانه‌هایی از وفا نیز مشاهده می‌کند. به طور کلی، شاعر به تأمل در وضعیت زندگی و ارتباطات خود می‌پردازد.

شمارهٔ ۱۳۴

شمارهٔ ۱۳۵

هوش مصنوعی: با گذشت زمان، سختی‌ها و مشکلات را در زندگی می‌بینم و از بی‌رحمی روزگار احساس آسیب و جفا می‌کنم.

از عمر که بگذشت بلا می بینم

وز چرخ که برکشد جفا می بینم

هوش مصنوعی: در این میان، از جدایی وفا را مشاهده می‌کنم، پس از کسانی که در اطرافم هستند، می‌فهمم چه چیزهایی را می‌بینم.

از هجر در این میان وفا می بینم

باری ز کسان بین که چها می بینم

شمارهٔ ۱۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده