سید حسن غزنوی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کی بو که قدم از این جهان برگیرم</p></div>
<div class="m2"><p>چون عیسی راه آسمان بر گیرم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وین دست و دل از دامن غم باز کشم</p></div>
<div class="m2"><p>وین بار تن از گردن جان بر گیرم</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲۹

کی بو که قدم از این جهان برگیرم
چون عیسی راه آسمان بر گیرم
وین دست و دل از دامن غم باز کشم
وین بار تن از گردن جان بر گیرم

هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به احساساتی عمیق از رهایی و ترک دنیا اشاره می‌کند. او از آرزوی خود برای سفر به آسمان و دور شدن از غم و رنج‌های زندگی صحبت می‌کند. همچنین، او تمایل دارد تا بار سنگین وجود خود را کنار بگذارد و به آزادی برسد.

شمارهٔ ۱۲۷

شمارهٔ ۱۲۸

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر بیان می‌کند که آیا وقت آن رسیده که از این دنیای مادی جدا شوم و همچون عیسی، راهی به آسمان و زندگی معنوی برگزینم.

کی بو که قدم از این جهان برگیرم

چون عیسی راه آسمان بر گیرم

هوش مصنوعی: من از درد و غم دست و دل را دور می‌کنم و این بار سنگین بدن را از دوش جانم برمی‌دارم.

وین دست و دل از دامن غم باز کشم

وین بار تن از گردن جان بر گیرم

شمارهٔ ۱۲۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده