هوش مصنوعی: به‌زبان ساده، می‌توان گفت: بپذیر که در این سال خوشبختی و دین، هیچ‌کس به محبت یا دشمنی به من یک خدمتکار نفرستاد.

هوش مصنوعی: من هیچ اهمیتی به حرف‌ها و داستان‌های اطرافم ندادم، نه راست و نه دروغ، و کسی هم پیامی برای من نفرستاد.

هوش مصنوعی: او با ناز و زیبا دست به گردن می‌آورد و لبخند می‌زند، اما در این لحظه نمی‌داند که آیا باید زین و لگام را رها کند یا نه.

هوش مصنوعی: من هزارتا گوهر و جواهر جدید به عنوان هدیه می‌فرستادم، اما حتی یکی یا دو رشته برای نظام نفرستادم.

هوش مصنوعی: در این جا شاعر به زیبایی و ارزش خود اشاره می‌کند و می‌گوید که مانند بلبل خوش آواز و باوقار، نیازی به نگرانی درباره غذای خود ندارد. او از افکار و دلهره‌های بی‌مورد پرهیز می‌کند و به جای آن بر روی استعداد و هنر خود تمرکز می‌کند. این نشان‌دهنده اعتماد به نفس و آرامش در زندگی است.

هوش مصنوعی: من آنقدر درگیر درد و ناراحتی نیستم که بخواهم شکایت کنم، زیرا سعد (شخصی خوشبخت) رفته و تمام سعادت را با خود برده است.

هوش مصنوعی: چرا وقتی فرستاده‌ای از عراق به من می‌رسد، از شام هیچ خبری به من نمی‌دهد؟

هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که چرا پرچم احترام برایم فرستاده نشده، بلکه این را می‌پرسم که چرا کسی به مسکین‌ها احترام نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به زیارت و حج برود، در صورتی که به اهل بیت پیامبر سلام نرساند، لایق و شایسته نیست.

هوش مصنوعی: کسی که در جمع میگساران قرار دارد و نوشیدنی حرام بنوشد، گناه بزرگی است، چرا که حتی به دیگران یک یا دو جرعه هم نمی‌دهد.