هوش مصنوعی: ای کسی که گل چهره‌ات رنگی زیبا دارد و لباسش را از رنگ چهره‌ات بریدند، جانم به خاطر زیبایی‌ات آوازهای شاد و دلنشین سر می‌دهد.

هوش مصنوعی: نرگس به خاطر ناراحتی تو احساس شراب‌خوری کرده و مست شده است، زیرا گل من که در خاک است، از زبانه‌های قرمز و زیبای تو اثر گرفته است.

هوش مصنوعی: ای کسی که از آینه دریا به حرکت درآمده‌ای، گرد و غبار بی‌نهایت تو در چشمان آسمان‌ها نشسته است.

هوش مصنوعی: هرچند تو با زیبایی و شجاعت بر اسب سیاه می‌تاویزی، اما قلب من در گوشه‌ای از این دنیا در حال نواختن و احساساتی عمیق است.

هوش مصنوعی: چشمان تو مانند نیزه‌ای زهرآلود، دل مرا آزرده و مجروح کرده‌اند. این چه زخم عمیق و دلخراشی است که از نگاه تند و فریبنده‌ات به من رسیده است؟

هوش مصنوعی: اگر به وصال تو امید دارم، به من طعنه نزن که غم دوری تو خود باعث ناراحتی‌ام شده است.